Открылась дверь - Александр Розенбаум

Открылась дверь, и я в момент растаял

В прекрасной паре глаз бездонной глубины.

Диванчик плюш, болванчик из Китая

И опахало неизвестной мне страны.

Я на окне задёрнул занавеску —

Пусть смотрят на цветы, кому какое что.

И ей сказал: «Послушайте, принцесска,

Я был бы очень Вам обязан, сняв пальто».

И в этот миг она меня узнала

И прошептала тихо: «Нет, не может быть…»

И, вероятно, в обморок упала б,

Но я успел её роскошный бюст ловить.

Ты помнишь, Муся, когда учились в школе,

Я с кистенём тебя до дома провожал

И для тебя, век не видать мне воли,

У Двойры булочки с изюмом воровал.

Куда ж ты, Муся?

Ещё не всё я вспомнил,

Когда твой папа в «яму"сел, его я спас.

Я взял ломбард, а он, такая погань,

Меня извозчиком отправил в Арзамас.

Я эти дни не знаю, где скитался,

Но я нашёл тебя, ведь я тебя искал,

А ты, пока я в зоне надрывался,

Мой кровный, Муся, проживала капитал.

Ну вот и всё.

Теперь ты можешь плакать.

Пришла пора за всё платить по векселям,

Мне негде жить, и я хочу, чтоб маклер —

дядя Изя —

Твой уголок на два похуже разменял.

А если нет, мне будет очень больно,

И я, наверное, с ума сойду от слёз,

Когда тебя пришлют на двор на школьный

Всю в белом и в венках из хризантем и роз.

De deur ging open en ik smolt in een oogwenk

In een prachtig paar ogen van bodemloze diepte.

Pluche bank, bobblehead uit China

En een voor mij onbekend land aanwakkerde.

Ik trok het gordijn voor het raam -

Laat ze maar naar de bloemen kijken, who cares wat.

En hij zei tegen haar: "Luister, prinses,

Ik zou je zeer verplicht zijn als ik mijn jas uit zou doen.”

En op dat moment herkende ze mij

En ze fluisterde zachtjes: "Nee, dat kan niet..."

En waarschijnlijk zou zijn flauwgevallen,

Maar ik heb haar luxe buste weten te vangen.

Weet je nog, Musya, toen je op school zat,

Ik vergezelde je naar huis met een borstel

En voor jou, zie nooit mijn wil voor een eeuw,

Hij stal broodjes met rozijnen van Dvoira.

Waar ben je, Musya?

Ik herinner me nog steeds niet alles

Toen je vader in de "kuil" kwam, heb ik hem gered.

Ik nam een ​​pandjeshuis, en hij, wat een rotzooi,

Hij stuurde me per taxi naar Arzamas.

Tegenwoordig weet ik niet waar ik ronddwaalde,

Maar ik vond je, omdat ik naar je op zoek was,

En jij, terwijl ik mezelf aan het verscheuren was in de zone,

Mijn bloed, Musya, leefde kapitaal.

Dat is het.

Nu kun je huilen.

Het is tijd om rekeningen te betalen voor alles,

Ik kan nergens wonen, en ik wil dat de makelaar...

oom Izzy -

Ik heb je hoek geruild voor twee slechtere.

En zo niet, dan zal het me veel pijn doen,

En ik zal waarschijnlijk gek worden van tranen,

Wanneer ze je naar het schoolplein sturen

Alles in het wit en kransen van chrysanten en rozen.