Охота на волков - Александр Розенбаум

Жарких костров развесёлый треск,

Руки тяжёлые над огнём.

Оцепенел и пригнулся лес,

Стаю волков обложили в нём.

Серые мечутся меж берёз,

Прячут детей, зарывают в снег,

И в ошалевших глазах вопрос:

«Что же ты делаешь, Человек?»

Припев:

Вот и всё.

Приходит смертный час,

Тот жуткий час, когда вся жизнь — сплошная боль.

Снег несёт, о, если б он их спас!

Но этот день не станет другой судьбой.

Кружит матёрый, здесь главный — он,

Чует, вот-вот начнут стрелять.

Но на флажки не пойти — закон,

Лучше под пули — учила мать.

Лучше под пули, ощерив пасть,

Молча.

За горло.

С разбегу.

В грудь.

Лапами.

Сильно.

Подмять.

Упасть.

Может, и вырвется кто-нибудь.

Припев:

Кто-нибудь… Всё уже страшный круг,

Давным-давно на спуск жадно палец лёг.

Кто-нибудь… Пусть это будет друг,

Он допоёт, когда голос мой уснёт.

Цепи смыкаются.

Крики.

Смех.

Запах железа.

Собачий лай.

Волка — не лебедя, лебедя — грех.

Волк — он разбойник, его — стреляй.

След, словно пеленг, он на ветру,

И, заглянув в поднебесия синь,

Холода грудью вожак глотнув,

Прыгнул — как проклял, прыгнул — как проклял — что было сил.

Припев:

Ветра свист, опять им повезло,

Ударил гром, и палевый бок в крови.

Жизнь, прости… Прости людей за зло,

Дай время им себя научить любви.

Жизнь, прости… Прости людей за зло,

Дай время им себя научить любви.

Дай время им себя научить любви.

Hete vuren vrolijk knetteren,

Handen zwaar boven vuur.

Het bos bevroor en boog zich,

Ze hebben er een roedel wolven in gestopt.

Grijze bies tussen de berken,

Ze verbergen kinderen, begraven ze in de sneeuw,

En in de krankzinnige ogen de vraag:

"Wat ben je aan het doen man?"

Refrein:

Dat is alles.

Het uur van de dood komt

Dat vreselijke uur waarop al het leven een voortdurende pijn is.

Sneeuw brengt, oh, als hij ze maar redde!

Maar deze dag zal geen ander lot worden.

Een geharde cirkelt rond, hier is hij de belangrijkste,

Hé, ze gaan bijna schieten.

Maar ga niet naar de vlaggen - de wet,

Beter onder kogels, leerde mijn moeder.

Beter onder de kogels, zijn mond ontbloot,

stil.

Bij de keel.

Op de vlucht.

In de borst

poten.

Sterk.

Verbrijzeling.

viel.

Misschien breekt er iemand uit.

Refrein:

Iemand ... Alles is al een vreselijke cirkel,

Lang geleden legde een vinger gretig op de trekker.

Iemand... Laat het een vriend zijn,

Hij zal zingen als mijn stem in slaap valt.

De ketens sluiten.

Schreeuwt.

Lachen.

De geur van ijzer.

Blaffende hond.

Een wolf is geen zwaan, een zwaan is een zonde.

De wolf is een rover, schiet hem neer.

Een spoor, als een peiling, het is in de wind,

En kijkend naar de blauwe lucht,

De leider van de kou inslikken met zijn borst,

Hij sprong - alsof hij vloekte, sprong - alsof hij vloekte - dat hij de kracht had.

Refrein:

De wind fluit, ze hebben weer geluk,

De donder sloeg toe en de bleke kant zat onder het bloed.

Leven, vergeven... Vergeef mensen voor het kwaad,

Geef ze de tijd om jezelf te leren lief te hebben.

Leven, vergeven... Vergeef mensen voor het kwaad,

Geef ze de tijd om jezelf te leren lief te hebben.

Geef ze de tijd om jezelf te leren lief te hebben.