Одиночество - Александр Розенбаум

В муках извивается струна,

Корчится в звенящей тишине…

Ах, как выпить хочется до дна

За тебя, возлюбленная, мне.

Только вот, в гранёный мой стакан,

К сожаленью, нечего налить.

Я давно не видел старика —

Года два — с тех пор, как бросил пить.

Рано, вещун, я, послушав тебя, завязал,

Рано забыл об одном: двум смертям не бывать,

Рано я вставил себе голубые глаза —

Карие больше идут мне, не буду скрывать.

Два часа, как умер телефон,

До утра его не воскресить.

Мне б строку не спутать со строфой —

Сохрани, Господь, и Боже, упаси!

Не угадать бы того, что умом не понять,

И не подсмотреть бы того, что сокрыто в ночи,

И не услышать бы стона, что не для меня

Бьётся в горячей подушке у ясной свечи.

Заходи, старик, я вновь один,

Как всегда, со всеми — и ни с кем.

И хоть сердце вроде бы в груди —

Кожу рвёт мне вена на виске.

Рано, послушав тебя, я, вещун, завязал, —

Но не страшны мне на стенах теперь зеркала.

Время пришло, старичок, отвечать за базар,

А без полбанки никак — вот такие дела!

Een touwtje kronkelt in doodsangst,

kronkelt in rinkelende stilte...

Oh, wat wil je tot op de bodem drinken

Voor jou, mijn liefste, voor mij.

Alleen hier, in mijn gefacetteerde glas,

Helaas valt er niets te gieten.

Ik heb de oude man al lang niet meer gezien...

Twee jaar - sinds ik stopte met drinken.

Vroeg, profetisch, ik, na naar je geluisterd te hebben, vastgebonden,

Ik vergat één ding vroeg: er kunnen geen twee doden zijn,

Vroeg stak ik blauwe ogen in mezelf -

Bruin past beter bij mij, ik zal het niet verbergen.

Twee uur nadat de telefoon stierf

Je zult hem pas morgen weer tot leven wekken.

Ik zou de regel niet verwarren met de strofe -

Red, Heer, en God red!

Niet te raden wat de geest niet kan begrijpen,

En niet te gluren wat verborgen is in de nacht,

En om geen kreun te horen die niet voor mij is

Het klopt in een warm kussen bij een heldere kaars.

Kom binnen, oude man, ik ben weer alleen,

Zoals altijd, met iedereen - en met niemand.

En ook al lijkt het hart in de borst te zitten -

Een ader in mijn slaap scheurt mijn huid.

Vroeg, na naar u te hebben geluisterd, heb ik, de profeet, vastgebonden, -

Maar ik ben nu niet bang voor spiegels aan de muren.

De tijd is gekomen, oude man, om verantwoordelijk te zijn voor de markt,

En zonder een half blikje - zo gaat dat!