Обо мне не надо плакать - Александр Розенбаум

Песни дочке завещавший,

Я уйду, не попрощавшись…

Упадёт на лист опавший

Первый снег.

Обо мне не надо плакать,

Пусть придёт моя собака

Поскрести могилу лапой

По весне.

Белый пёс в сугробе белом,

У меня к тебе есть дело.

Жил я под созвездьем Девы

На Земле.

Там где ветер дует знойный,

Отыщи её, родной мой,

Было с ней мне так спокойно

Много лет.

Мир, который был, стал вдруг так далёк,

Не махнуть рукой, как прежде, сентябрю,

Знак моей судьбы, ты меня берёг,

Я тебя благодарю.

Расскажи ей, белогрудый,

Что любил и помнить буду,

Что недавно день был судный

У меня,

Где простил грехи Всевышний,

Он же Будда, он же Кришна,

Он сказал, что третьим лишним

Был не я.

Не скули, поджавши хвост свой,

Прошлой жизни верный остров,

Знаю, будет так непросто

Отыскать

Мою женщину с глазами,

Вечно полными слезами,

Жаль, что не смогу я ей

Теперь сказать,

Что мир, который был, стал вдруг так далёк,

Не махнуть рукой, как прежде, сентябрю,

Знак моей судьбы, ты меня берёг,

Я тебя благодарю.

Hij liet liedjes na aan zijn dochter,

Ik ga weg zonder afscheid te nemen...

Zal op een gevallen blad vallen

Eerste sneeuw.

Je hoeft niet om mij te huilen

Laat mijn hond komen

Schrob het graf met je poot

Tegen de lente.

Witte hond in een witte sneeuwbank,

Ik heb zaken voor je.

Ik leefde onder het sterrenbeeld Maagd

Op de grond.

Waar de zwoele wind waait,

Vind haar, mijn liefste,

Ik was zo rustig met haar

Vele jaren.

De wereld die was, werd plotseling zo ver weg,

Zwaai niet met uw hand, zoals eerder, september,

Teken van mijn lot, je zorgde voor mij,

Dankjewel.

Zeg haar, met witte borsten,

Wat ik leuk vond en zal onthouden

Dat was onlangs de dag des oordeels

Ik heb,

Waar de Almachtige de zonden vergaf,

Hij is Boeddha, hij is Krishna,

Hij zei dat de derde

Ik was het niet.

Niet zeuren, met je staart tussen je benen,

Vorig leven trouw eiland

Ik weet dat het niet gemakkelijk zal zijn

vind

Mijn vrouw met ogen

Voor altijd vol tranen

Jammer dat ik niet kan

Zeg nu

Dat de wereld die was, plotseling zo ver weg werd,

Zwaai niet met uw hand, zoals eerder, september,

Teken van mijn lot, je zorgde voor mij,

Dankjewel.