Не прощайся с оркестром - Александр Розенбаум

Посвящается И. Кобзону

Вот снова осень бьет тебе челом,

И снова в зале нет пустого места.

Ну что, Иосиф, время подошло

Прощаться с музыкантами оркестра —

Вам друг на друга так всегда везло.

Подплакивает медная труба,

И скрипки перешли на пицикатто.

В четвертой цифре сбился барабан

Прости его, но он сегодня датый,

Спасибо, что не пьяный в дрибадан.

Жизнь дается одна, зарекаться не нам,

Ты на сцену монетку кинь.

Старой песни мотив над Землею летит

От Днепра до Москвы-реки.

И не бей сгоряча от крутого плеча

Подуставших коней своих.

Дней не кончился счет,

Пригодятся еще они.

Ты не бей сгоряча от крутого плеча

Подуставших коней своих.

Дней не кончился счет,

Пригодятся еще они.

Прощается с теплом Нескучный сад

Чуть раньше, чем обычно — так бывает.

Но не проститься с нами голосам,

Которые с пол-ноты понимают (*)

Кому не безразличны небеса.

И лавровый венок, и терновый венец

Примеряет любой король.

Можно сделать кино и придумать сонет,

Но нельзя обмануть народ.

Можно в тонны газет безоглядно глазеть —

Против Господа — не попрешь.

Он тебя осенил,

Ты с рождения с ним живешь.

Можно в тонны газет безоглядно глазеть —

Но против Господа — не попрешь.

Он тебя осенил,

Ты с рождения с ним живешь.

Спокойно спать навряд ли будешь ты

На старом месте в новой ипостаси.

Но будут приносить тебе цветы,

Как прежде, возле двери будут класть их.

Красивые, красивые цветы.

Жизнь дается одна, зарекаться не нам,

Ты на сцену монетку кинь.

Старой песни мотив над Землею летит

От Днепра до Москвы-реки.

Но сегодня еще под цыганским плащом

Карты те, что даруют жизнь.

Ты такой молодой,

Нам так долго с тобой дружить.

И сегодня еще под цыганским плащем

Карты те, что даруют жизнь.

Ты такой молодой,

Нам так долго с тобой дружить.

Ты такой молодой,

Нам так долго с тобой дружить.

(*) Вариант: Которые с пол-слова понимают

Те, кто так не равнодушен к небесам.

Аккорды от Mikle Antoncic (2:469/83.25).

Вот снова осень бьет тебе челом,

И снова в зале нет пустого места.

Ну что, Иосиф, время подошло

Прощаться с музыкантами оркестра —

Вам друг на друга так всю жизнь везло.

Жизнь дается одна, зарекаться не нам,

Ты на сцену монетку кинь.

Старой песни мотив над Землею летит

От Днепра до Москвы-реки.

Ты не бей сгоряча от крутого плеча

Подуставших коней своих.

Дней не кончился счет,

Пригодятся еще они.

Opgedragen aan I. Kobzon

Hier slaat de herfst je weer met een wenkbrauw,

En opnieuw is er geen lege ruimte in de hal.

Nou, Joseph, de tijd is gekomen

Afscheid nemen van de muzikanten van het orkest -

Jullie hebben altijd zoveel geluk gehad met elkaar.

Huilende koperen pijp

En de violen schakelden over op picicatto.

In het vierde cijfer dwaalde de trommel af

Vergeef hem, maar vandaag dateert hij,

Bedankt dat je niet dronken was in dribadan.

Het leven wordt alleen gegeven, het is niet aan ons om te beloven,

Je gooit een munt op het podium.

Het motief van een oud lied vliegt over de aarde

Van de Dnjepr tot de rivier de Moskou.

En sla niet in de hitte van het moment van een steile schouder

Moe van hun paarden.

De dagen zijn nog niet voorbij,

Ze passen nog wel.

Je slaat niet in de hitte van het moment van een steile schouder

Moe van hun paarden.

De dagen zijn nog niet voorbij,

Ze passen nog wel.

Zegt vaarwel tegen warmte Neskuchny tuin

Iets eerder dan normaal - het gebeurt.

Maar zeg geen vaarwel tegen ons stemmen,

Die begrijpen vanaf een halve noot (*)

Wie geeft er om de hemel.

En een lauwerkrans en een doornenkroon

Elke koning probeert het.

Je kunt een film maken en een sonnet bedenken,

Maar mensen kunnen niet worden misleid.

Je kunt roekeloos staren naar tonnen kranten -

Je kunt niet tegen de Heer pleiten.

Hij drong tot je door

Je woont al vanaf je geboorte bij hem.

Je kunt roekeloos staren naar tonnen kranten -

Maar je kunt de Heer niet tegenspreken.

Hij drong tot je door

Je woont al vanaf je geboorte bij hem.

Het is onwaarschijnlijk dat u rustig kunt slapen

Op een oude plek in een nieuwe incarnatie.

Maar ze zullen je bloemen brengen,

Net als voorheen zullen ze bij de deur worden geplaatst.

Mooie, mooie bloemen.

Het leven wordt alleen gegeven, het is niet aan ons om te beloven,

Je gooit een munt op het podium.

Het motief van een oud lied vliegt over de aarde

Van de Dnjepr tot de rivier de Moskou.

Maar vandaag nog steeds onder een zigeunermantel

De kaarten zijn degenen die leven geven.

Je bent zo jong,

We zijn al zo lang bevriend met je.

En vandaag nog steeds onder een zigeunermantel

De kaarten zijn degenen die leven geven.

Je bent zo jong,

We zijn al zo lang bevriend met je.

Je bent zo jong,

We zijn al zo lang bevriend met je.

(*) Optie: Wie een half woord begrijpt

Degenen die zo niet onverschillig staan ​​tegenover de hemel.

Akkoorden van Mikle Antoncic (2:469/83.25).

Hier slaat de herfst je weer met een wenkbrauw,

En opnieuw is er geen lege ruimte in de hal.

Nou, Joseph, de tijd is gekomen

Afscheid nemen van de muzikanten van het orkest -

Jullie hebben je hele leven al zoveel geluk met elkaar gehad.

Het leven wordt alleen gegeven, het is niet aan ons om te beloven,

Je gooit een munt op het podium.

Het motief van een oud lied vliegt over de aarde

Van de Dnjepr tot de rivier de Moskou.

Je slaat niet in de hitte van het moment van een steile schouder

Moe van hun paarden.

De dagen zijn nog niet voorbij,

Ze passen nog wel.