Нарисуйте мне дом - Александр Розенбаум

Нарисуйте мне дом, да такой, чтобы в масть!

В масть козырную, лучше бы в бубну

В доме том укажите место, где бы упасть,

Чтоб уснуть и не слышать зов глашатаев трубный

Нарисуйте мне дом, да такой, чтобы жил,

Да такой, чтобы жить не мешали

Где, устав от боев, снова силы б копил,

И в котором никто никогда бы меня не ужалил

Я бы сам, я бы сам,

Да боюсь, не сумею,

Не найти мне никак эти полутона

По дремучим лесам

Все скачу, все скачу на коне я,

И в холодном поту

Через день просыпаюсь от сна

Нарисуйте очаг, хоть на грубом холсте,

На кирпичной стене, только чтобы тянуло,

Нарисуйте же так, чтоб кулак захрустел,

И с холодных ресниц теплым домом однажды подуло

Я бы сам, я бы сам —

Нету красок заветных,

Знаю лишь только две, их сжимаю рукой

То бела полоса,

То черна беспросветно,

Рассинить бы Да нет у меня акварели такой

Нарисуйте меня, да такого, чтоб в крик,

Чтобы мама моя не боялась за сына

Нарисуйте меня журавлем лишь на миг,

Я хочу посмотреть на людей с высоты журавлиного клина

Я бы сам, я бы сам,

Да ломаются кисти,

Только грифу дано пальцев вытерпеть бунт

И летят, и летят, и летят в небеса,

В облака поднимаются листья

Этих нот, горьких нот,

Облетевших с разорванных струн

Teken me een huis, ja, zo dat het past!

In een troefkleur zou het beter zijn in een tamboerijn

Geef in dat huis een plek aan waar je moet vallen,

Om in slaap te vallen en de roep van de herauten van de trompet niet te horen

Teken mij een huis, ja, zodanig dat ik leef,

Ja, zodat ze het leven niet verstoren

Waar ik, moe van het vechten, weer kracht zou sparen,

En waarin niemand me ooit zou steken

Ik zou mezelf, ik zou mezelf,

Ja, ik ben bang dat ik het niet kan

Ik kan deze halve tonen niet vinden

Door dichte bossen

Ik rijd alles, ik rijd alles op een paard,

En in het koude zweet

Een dag later word ik wakker uit mijn slaap

Teken een haard, zelfs op een ruw canvas,

Op een bakstenen muur, gewoon om te trekken

Teken zodat de vuist knarst,

En van koude wimpers blies ooit een warm huis

Ik zou mezelf, ik zou mezelf -

Er zijn geen dierbare kleuren,

Ik ken er maar twee, ik knijp ze met mijn hand

Die witte streep

Dat zwart is hopeloos,

Zou rassine Ja, ik heb niet zo'n aquarel

Teken mij, ja, zodanig dat in een kreet,

Zodat mijn moeder niet bang is voor haar zoon

Teken me voor een moment als een kraan,

Ik wil naar mensen kijken vanaf de hoogte van een kraanwig

Ik zou mezelf, ik zou mezelf,

Ja, de borstels breken

Alleen de gier krijgt vingers om rebellie te doorstaan

En ze vliegen, en ze vliegen, en ze vliegen de lucht in,

Bladeren stijgen in de wolken

Deze tonen, bittere tonen,

Vloog rond van gebroken snaren