Мои руки - балтийский завод - Александр Розенбаум

Мои руки — Балтийский завод,

Мое сердце — Дворцовая площадь.

В моих жилах струится ева.

Грудь жжет Марсова поля огонь.

Петербургский не женится князь

На московской купеческой дочке.

Ленинград, Ленинград,

Никогда не расстанусь с тобой.

Город Пушкина, город Петра,

От тебя без ума заграница.

Ты открыт всем на свете ветрам,

Стрелкой гордо подставил им грудь.

Город Пушкина, город Петра,

Для меня ты остался столицей,

Хоть Москву, хоть Москву

Не в чем мне упрекнуть.

Белые ночи…

Каждый дом — отголосок седой старины.

Белые ночи…

И сравненья с Венецией нам не нужны!

На фонарях ленинградской весны

Белые ночи.

Я свой город дворами пройду

От Московской заставы до Мойки,

На Васильевском ночь пережду —

Там, у Гавани, друг мой живет.

Там на всех языках корабли

Пересвистывают беспокойно.

Ленинград, Ленинград

Белой чайкой над морем плывет.

Mijn handen zijn de Baltische plant,

Mijn hart is Paleisplein.

Eva stroomt door mijn aderen.

De kist verbrandt het veld van Mars met vuur.

Petersburg trouwt niet met de prins

Op de dochter van een Moskouse koopman.

Leningrad, Leningrad,

Ik zal nooit van je scheiden.

De stad Poesjkin, de stad Petra,

Het buitenland is gek op je.

Je staat open voor alle winden in de wereld,

Met een pijl bood hij hen trots zijn borst aan.

De stad Poesjkin, de stad Petra,

Voor mij bleef je de hoofdstad,

Zelfs Moskou, zelfs Moskou

Niets om mij iets van te verwijten.

Witte Nachten…

Elk huis is een echo van de grijze oudheid.

Witte Nachten…

En we hoeven geen vergelijkingen met Venetië!

Op de lantaarns van de Leningrad-bron

Witte Nachten.

Ik zal mijn stad passeren via binnenplaatsen

Van de buitenpost van Moskou tot de Moika,

Ik wacht de nacht af op Vasilievsky -

Daar, bij de haven, woont mijn vriend.

Er zijn schepen in alle talen

Ze fluiten rusteloos.

Leningrad, Leningrad

Een witte zeemeeuw drijft over de zee.