Мечта блатного поэта - Александр Розенбаум

В чулках телесного цвета,

Стройней цыганской гитары,

Мечта блатного поэта -

Она плыла по бульвару,

Пушистей белого снега

И мягче лунного света.

За ней кто только не бегал -

Мечтой блатного поэта.

На голубятне у неба

Он сумасшедшие строчки,

Забросив солнечный невод,

Тащил рукою порочной.

Пусть получалось чуть хуже,

Чем кошелёк из кармана, -

По жизни так было нужно,

И умирать было рано.

Первое варение тётенька намешивает густо,

Белою сиренью надушили город парфюмеры мая.

Аисты без денег нам детей приносят из капусты

И сразу улетают.

Порой в трамвае украдкой

Он швартовался к ней боком.

Тепло так было и сладко -

Пришлось уверовать в Бога.

А Бог, известно, не фраер -

Господь немерено круче -

И как-то раз из трамвая

Они сбежали под ручку.

Под утро светлое с пляжа

Он шёл по горло счастливый.

Но ветер западный вражий

Принёс свинцовые ливни.

А вор - он с Родиной дружен,

Он на войну, как на дело.

По жизни так было нужно,

И умирать не хотелось.

А в морской пехоте есть что делать пацанам шикарным.

В самый раз босоте "перьями" на пляже чисто порезвиться.

Но летели к звёздам самые отчаянные парни,

Чтоб любимым вечно сниться.

Историй много красивых.

Но буду помнить до гроба

Ту, что на сердце носила

Вора-поэта зазноба.

Давным-давно за полбанкой

Мне рассказала об этом

Моя красавица-бабка -

Мечта блатного поэта.

Давным-давно за полбанкой

Мне рассказала об этом

Моя красавица-бабка -

Мечта блатного поэта.

In vleeskleurige kousen

Slanker dan een zigeunergitaar

De droom van een misdadiger dichter -

Ze zweefde over de boulevard

Pluizige witte sneeuw

En zachter dan maanlicht.

Voor haar, die gewoon niet rende -

De droom van een misdadiger dichter.

Op een duiventil aan de hemel

Hij is gekke lijnen

Het zonnenet gooien,

Hij sleepte met een gemene hand.

Laat het een beetje erger worden

Dan een portemonnee uit je zak, -

Het was nodig in het leven

En het was te vroeg om te sterven.

De tante mixt de eerste jam dik,

Mei parfumeurs parfumeerden de stad met witte seringen.

Ooievaars zonder geld brengen ons kinderen van kool

En ze vliegen meteen weg.

Soms stiekem in de tram

Hij legde aan haar kant aan.

Het was zo warm en lief -

Ik moest in God geloven.

En God, weet je, is geen broeder...

De Heer is onmetelijk cooler -

En een keer uit de tram

Ze liepen hand in hand.

In de ochtend helder vanaf het strand

Hij liep blij tot aan zijn keel.

Maar de westenwind is vijandig

Bracht loden douches.

En de dief - hij is bevriend met het moederland,

Hij is in feite in oorlog.

Het was nodig in het leven

En ik wilde niet dood.

En bij het Korps Mariniers is er iets om de jongens chic te maken.

Precies goed, blootsvoets met "veren" op het strand om netjes te stoeien.

Maar de meest wanhopige jongens vlogen naar de sterren,

Zodat geliefden voor altijd dromen.

Er zijn veel mooie verhalen.

Maar ik zal het me herinneren tot in het graf

Degene die ik in mijn hart droeg

Dief-dichter lieverd.

Lang geleden voor een half blikje

vertelde me erover

Mijn mooie oma

De droom van een misdadiger dichter.

Lang geleden voor een half blikje

vertelde me erover

Mijn mooie oma

De droom van een misdadiger dichter.