Маруся завязала - Александр Розенбаум

— Алло, алло, давай в налёт!

Банд-элемент собрал свой слёт.

Менты, гоните быстро «воронки»!

Алло, алло, ну кто-нибудь!

Я выхожу на честный путь.

Ответьте, Уголовка, мужики!

Я подписку о невыезде дала,

Делала всё то, что раньше не могла:

Я отстирывала кровь, позабыла про любовь

И на хате их с пельменями ждала.

Не хочу я подыхать за бандитскую кровать,

Я шалавой не была, да и не быть.

За домашнюю лапшу «Бланши» каждый день ношу.

С чистой совестью хочу их заложить.

Когда дрова колол сосед, я каждый раз просила: — Дед,

Оставь хоть кубометр орлам моим.

Они придут, попьют, пожрут, платок, как кость, в лицо швырнут,

Потом заснут, тряпьё в зобу стоит.

Даже псы за миску руки лижут нам.

Далеко ли, близко мужняя жена.

А я ребёночка хочу, чтоб прижался он к плечу,

Пусть блатного, но отца — другим хана.

Эй, легавый!

Плохо слышно, в трубку дунь!

Дом восьмой, пиши, в Апраксином ряду.

Но смотри, не фраернись, там волын, пойди пригнись,

Это всё ты, «мусорок», имей ввиду.

Эх, Маруся, видать, своё ты отжила,

А в Сочи так и не была, Маруся!

Эх, Маруся, любовь — копейка, жизнь — грош.

Идёшь прямёхонько на нож, Маруся!

Ну всё, прощай, мой «мусорок», сплела я шёлковый венок,

Не жить мне после этого всего.

Ревмя ревёт по ним тюрьма, но как в романе у Дюма:

«Один — за всех и все — за одного».

Воровайка знает лишь один закон:

Заложила — значит, ставь себя на кон.

Жизнь красивая была, только что-то очень зла,

А разборки с фраерами — что за понт?

Не хочу я подыхать за бандитскую кровать,

Я шалавой не была, да и не быть.

А раз так — прости-прощай, ты, служивый, обещай

На могилку иногда ко мне ходить.

Эх, Маруся!

Видать, не ловишь ты мышей,

Зазря сдала ты корешей, Маруся!

Эх, Маруся!

Своё оттянем — разорвём.

Зачем связалась с «мусорком», Маруся?

Эх, Маруся!

А Коля так тебя любил,

Не ел, не пил — тебе копил, Маруся!

Эх, Маруся!

Не впадлу срок ему висеть,

Гнилая вышла карусель, Маруся!

Эх, Маруся!

Господь — не фраер, Бог — не лох.

Зачем тебя так повело, Маруся?

Эх, Маруся!

Волчара дохнет — не дрожит.

Но как теперь нам дальше жить, Маруся?

- Hallo, hallo, laten we vliegen!

Het bandelement verzamelde zich.

Politie, rijd snel "trechter"!

Hallo, hallo, iemand!

Ik ga op een eerlijk pad.

Antwoord, crimineel, mannen!

Ik heb een schriftelijke toezegging gedaan niet te vertrekken,

Ze deed alles wat ze voorheen niet kon:

Ik waste het bloed, vergat de liefde

En in de hut wachtte ze hen op met knoedels.

Ik wil niet sterven voor een gangsterbed,

Ik was geen slet, en dat zou ik ook niet zijn.

Ik draag Blanche elke dag voor zelfgemaakte noedels.

Met een zuiver geweten wil ik ze verpanden.

Als een buurman brandhout aan het hakken was, vroeg ik elke keer: - Opa,

Laat minstens een kubieke meter over aan mijn adelaars.

Ze zullen komen, drinken, verslinden, een zakdoek als een bot in het gezicht gooien,

Dan vallen ze in slaap, vodden in het struma.

Zelfs honden likken onze handen voor een kom.

Ver weg, dichtbij de vrouw van de man.

En ik wil een baby, zodat hij zich aan zijn schouder vastklampt,

Laat de dieven, maar de vader - naar een andere khan.

Hé politieagent!

Moeilijk te horen, blaas op de telefoon!

Achtste huis, schrijf, in Apraksin Row.

Maar kijk, niet in paniek raken, er is een Volyn, ga en buk,

Het is alles wat jij, "vuilnis", in gedachten houdt.

Oh, Marusya, zie je, je hebt de jouwe overleefd,

Maar ik ben nog niet in Sochi geweest, Marusya!

Eh, Marusya, liefde is een cent, het leven is een cent.

Ga recht op het mes af, Marusya!

Nou, tot ziens, mijn "vuilnis", ik weefde een zijden krans,

Ik kan na dit alles niet meer leven.

De gevangenis buldert over hen heen, maar zoals in de roman van Dumas:

"Een voor allen en allen voor een".

Vorovayka kent maar één wet:

Verpand - dus zet jezelf op het spel.

Het leven was mooi, alleen iets heel ergs,

En confrontaties met fraers - wat voor soort opschepperij?

Ik wil niet sterven voor een gangsterbed,

Ik was geen slet, en dat zou ik ook niet zijn.

En als dat zo is, vergeef me, vaarwel, jij, militair, beloof het

Ga soms naar het graf voor mij.

Hey Marusya!

Zie je, je vangt geen muizen,

Je hebt je homies tevergeefs opgegeven, Marusya!

Hey Marusya!

We trekken de onze - we breken het.

Waarom heb je contact opgenomen met de "vuilnisbak", Marusya?

Hey Marusya!

En Kolya hield zoveel van je,

Ik heb niet gegeten, ik heb niet gedronken - ik heb voor je gespaard, Marusya!

Hey Marusya!

Ik heb de tijd niet gemist om hem op te hangen,

De rotte carrousel kwam naar buiten, Marusya!

Hey Marusya!

De Heer is geen fraer, God is geen sukkel.

Waarom laat je je zo leiden, Marusya?

Hey Marusya!

De wolf sterft - beeft niet.

Maar hoe kunnen we nu verder leven, Marusya?