Любовь и крыша - Александр Розенбаум

Забываю Чехова, езжу не по правилам, в кухню с «беломориной» за ночь раз по

пять.

Крыша-то уехала, адрес не оставила и теперь не знаю я, где её искать.

Крыша-то уехала, адрес не оставила и теперь не знаю я, где её искать.

Подворотни по лбу бить будут меня, грешного, ночью «необобранный» бегаю, кричу:

«Помогите, голуби, граждане сердечные, если крышу встретите — я её ищу!»

Припев:

А как же я её любил от черепицы до стропил, от струйки дыма из трубы до

сеновала!

Я с ней ложился и вставал, как люди жил и умирал, но крыша съехала.

Всего ей было мало!

Я с ней ложился и вставал, как люди жил и умирал, но крыша съехала.

Всего ей было мало!

Во дворе на лавочке сяду с горемыкою, расскажу товарищу про свою беду

И про то, что давеча воробей чирикал мне — вроде, видел крышу он в городском

саду.

Припев:

А как же я её любил, по воскресеньям с мылом мыл, следил, чтоб летом ей не

докучали осы.

Всегда хватало ей тепла, она ни разу не текла, но вот взяла да и свалила без

вопросов.

Всегда хватало ей тепла, она ни разу не текла, но вот взяла да и свалила без

вопросов.

Двери заколочены и замки навешены, чистотел бы кто-нибудь к сердцу приложил.

Закатился в Сочи бы, всех послал бы к лешему и на белом катере с крышею уплыл!

Закатился в Сочи бы, всех послал бы к лешему и на белом катере с крышею уплыл!

Припев:

А как же я её любил от черепицы до стропил, от струйки дыма из трубы до

сеновала.

Я с ней ложился и вставал, как люди жил и умирал, но крыша съехала.

Всего ей было мало.

Я с ней ложился и вставал, как люди жил и умирал, но крыша съехала.

Всего ей было…

Ik vergeet Tsjechov, ik hou me niet aan de regels, ik ga elke avond met Belomorin naar de keuken

vijf.

Het dak is vertrokken, heeft het adres niet achtergelaten en nu weet ik niet waar ik het moet zoeken.

Het dak is vertrokken, heeft het adres niet achtergelaten en nu weet ik niet waar ik het moet zoeken.

De deuropeningen zullen mij, een zondaar, op het voorhoofd slaan, 's nachts ren ik rond, schreeuwend:

"Help, duiven, burgers van het hart, als je een dak tegenkomt - ik zoek het!"

Refrein:

En hoe ik van haar hield, van de tegels tot de dakspanten, van de rookslierten uit de schoorsteen tot...

hooizolder!

Ik ging met haar naar bed en stond op, alsof mensen leefden en stierven, maar het dak kwam eraf.

Alles was niet genoeg voor haar!

Ik ging met haar naar bed en stond op, alsof mensen leefden en stierven, maar het dak kwam eraf.

Alles was niet genoeg voor haar!

In de tuin op een bankje ga ik zitten met een ellendige vrouw, ik zal mijn vriend vertellen over mijn ongeluk

En over het feit dat de mus me zojuist piepte - het lijkt erop dat hij het dak in de stad zag

tuin.

Refrein:

Maar wat hield ik van haar, op zondag waste ik haar met zeep, ik zorgde ervoor dat ze dat in de zomer niet deed

wespen geplaagd.

Ze had altijd genoeg warmte, ze lekte nooit, maar toen pakte ze het en dumpte het zonder

vragen.

Ze had altijd genoeg warmte, ze lekte nooit, maar toen pakte ze het en dumpte het zonder

vragen.

De deuren zijn dichtgetimmerd en de sloten zijn opgehangen, iemand zou een stinkende gouwe op zijn hart zetten.

Ik zou Sochi binnenrollen, iedereen naar de goblin sturen en wegvaren op een witte boot met een dak!

Ik zou Sochi binnenrollen, iedereen naar de goblin sturen en wegvaren op een witte boot met een dak!

Refrein:

En hoe ik van haar hield, van de tegels tot de dakspanten, van de rookslierten uit de schoorsteen tot...

hooizolder.

Ik ging met haar naar bed en stond op, alsof mensen leefden en stierven, maar het dak kwam eraf.

Alles was niet genoeg voor haar.

Ik ging met haar naar bed en stond op, alsof mensen leefden en stierven, maar het dak kwam eraf.

Al met al was ze…