Кореша - Александр Розенбаум

Снова на грудь, видно, лишку взял, но не зову врача я.

Доктор не сможет меня спасти, ему не решить вопрос.

Как мне вернуть вас, мои друзья, Боже, как я скучаю,

Но никогда больше не свести наш разведённый мост.

Припев:

Кореша!

Вот и наступил наш черёд поднимать белый парус.

Кореша!

Может, кто-то и доплывёт в бухту «Тихая старость».

Осиротел на Таганке двор, а на Фонарном бани,

И на Подоле кабак заснул, грустен и одинок.

Коля, Отарик, Олег, Егор, Витя, Санёк и Ваня…

Скольких ещё я не помянул, в песне не хватит строк.

Припев:

Кореша!

Вот и наступил наш черёд поднимать белый парус.

Кореша!

Может, кто-то и доплывёт в бухту «Тихая старость».

Падают яблоки на траву, их отлюбило лето.

Нет ничего, как сказал Шекспир, вечного под луной.

И как-нибудь в сумерках позову с красным крестом карету

Я, покидая безумный мир солнечной стороной.

Припев:

Кореша!

Вот и наступил наш черёд поднимать белый парус.

Кореша!

Может, кто-то и доплывёт в бухту «Тихая старость».

Кореша!

Кореша!

Weer op de borst, blijkbaar heb ik te veel ingenomen, maar ik bel de dokter niet.

De dokter zal me niet kunnen redden, hij kan het probleem niet oplossen.

Hoe kan ik je terugkrijgen, mijn vrienden, God, wat mis ik je

Maar breng onze getrokken brug nooit meer naar beneden.

Refrein:

hulpje!

Dus het was onze beurt om het witte zeil te hijsen.

hulpje!

Misschien zwemt er iemand naar de Quiet Old Age Bay.

Verweesd op de Taganka-werf, en op het Lantaarnbad,

En op Podil viel de herberg in slaap, verdrietig en eenzaam.

Kolya, Otarik, Oleg, Yegor, Vitya, Sanyok en Vanya…

Hoeveel meer heb ik er niet genoemd, er zullen niet genoeg regels in het nummer zitten.

Refrein:

hulpje!

Dus het was onze beurt om het witte zeil te hijsen.

hulpje!

Misschien zwemt er iemand naar de Quiet Old Age Bay.

Appels vallen op het gras, de zomer is er niet meer verliefd op geworden.

Er is niets, zoals Shakespeare zei, eeuwig onder de maan.

En op de een of andere manier zal ik in de schemering een koets met een rood kruis bellen

Ik, de gekke wereld aan de zonnige kant achterlatend.

Refrein:

hulpje!

Dus het was onze beurt om het witte zeil te hijsen.

hulpje!

Misschien zwemt er iemand naar de Quiet Old Age Bay.

hulpje!

hulpje!