Каботажный пароход - Александр Розенбаум

Каботажный пароход разрезает волны,

Юность возвращает нас на теплый юг.

Пляжа поясок, золотой песок,

И твое лицо, мой милый, нежный друг.

Ленивый пляж нас вновь зовет к себе на праздник

Соленых губ и загорелых тел…

В сиянье брызг дельфинья стая солнце дразнит…

Вернемся в дом, который нас согрел.

Проснись, пролети, как тогда, над волной…

Этот мир за кормой мой и твой.

Проснись, коснись, ты руки моей снова коснись

И, забыв о невзгодах, усни, усни.

Там с крутых отвесных скал мальчики ныряли —

Бронзовые стрелы в небе голубом.

Дни чудесные…

Помнишь, вместе мы на камнях замшелых свой искали дом?

Прохлада ночь спусклась к шелесту прибоя,

И струны в ней звучали, как орган.

В немом кино нужна нам музыка порою,

Чтоб все понять, не глядя на экран.

Каботажный пароход разрезает волны,

Юность возвращает нас на теплый юг.

Пляжа поясок, золотой песок,

И твое лицо мой милый, нежный друг.

De achtbaan snijdt de golven

De jeugd brengt ons terug naar het warme zuiden.

Strandriem, goudkleurig zand,

En je gezicht, mijn lieve, zachte vriend.

Het luie strand roept ons weer op voor vakantie

Zoute lippen en gebruinde lichamen...

In de glans van spray plaagt een zwerm dolfijnen de zon ...

Laten we teruggaan naar het huis dat ons verwarmde.

Wakker worden, vliegen, zoals toen, over de golf ...

Deze wereld ligt achter mij en de jouwe.

Word wakker, raak, raak mijn hand weer aan

En vergeet tegenspoed, slaap, slaap.

Daar, vanaf de steile kliffen, doken de jongens -

Bronzen pijlen in de blauwe lucht.

Heerlijke dagen...

Weet je nog dat we samen op zoek waren naar een huisje op de bemoste stenen?

De koelte van de nacht daalde af naar het ruisen van de branding,

En de snaren erin klonken als een orgel.

In stomme films hebben we soms muziek nodig,

Om alles te begrijpen zonder naar het scherm te kijken.

De achtbaan snijdt de golven

De jeugd brengt ons terug naar het warme zuiden.

Strandriem, goudkleurig zand,

En je gezicht is mijn lieve, zachte vriend.