Гулливер - Александр Розенбаум

Жил-был матрос.

Да верь не верь,

Но бес его попутал,

И вот однажды Гулливер

Подался к лилипутам.

Коль выпал случай примирить

Их с островом Блефуску,

Плевать на то, что негде жить

В домишках лилипутских.

С рождения миссионер.

Постель, камин… О Боже!

Под звёздным небом Гулливер

Устроил своё ложе.

Но местный светоч Болголам —

Ревнивец и так далее —

Шепнул, и парня по рукам

И по ногам связали.

Казалось бы — наоборот,

Кто больше, тот сильнее,

Но удивительный народ —

Чем шире лоб и выше рост,

Тем лилипуты злее!

Наутро знать, совет держа,

Гиганта попросила,

Чтоб Гулливер не обижал

Туземцев слабосильных

Ни словом гулким, как обвал,

Ни музыкою громкой

И чтоб для песен выбирал

Местечко поукромней.

Казалось бы — наоборот,

Кто с миром, тот мудрее,

Но удивительный народ —

Чем лучше Гулливер поёт,

Тем лилипуты злее!

На ренегате ренегат,

Надули Гулливера.

И простачок большой фрегат

Похитил у неверных.

Король от радости расцвёл,

Но тут вмешался канцлер:

«Неплохо, если б он привёл

Весь флот блефускуанцев!»

Казалось бы — наоборот,

От щедрости щедреют,

Но удивительный народ —

Чем больше Гулливер даёт,

Тем лилипуты злее!

И вот подумал наш матрос:

«За что ж я здесь страдаю?

Быть надо с теми, кто мой рост

Нормально понимает.

Им буду петь о чём хочу,

Своих не тратя нервов,

И будет всем нам по плечу,

И станет всем нам по плечу

Любовь и гулливерность!»

Er woonde een zeeman.

Ja, geloof het of niet

Maar de demon verleidde hem,

En dan op een dag Gulliver

Ik ging naar de Lilliputters.

Kohl had een kans om zich te verzoenen

Zij met het eiland Blefuscu,

Het maakt niet uit dat er geen plek is om te leven

In lilliputter huizen.

Missionaris vanaf de geboorte.

Bed, open haard... Oh God!

Onder de sterrenhemel Gulliver

Zet je bed op.

Maar het lokale licht Bolgolam -

Jaloers en ga zo maar door -

Fluisterde, en de handen van de man

En vastgebonden aan de voeten.

Het lijkt integendeel

Wie groter is, is sterker

Maar geweldige mensen -

Hoe breder het voorhoofd en hoe hoger de hoogte,

De bozere Lilliputters!

In de ochtend om te weten, met advies,

De reus vroeg

Zodat Gulliver niet beledigt

inboorlingen zwak

Geen woord booming, zoals een ineenstorting,

Geen luide muziek

En kiezen voor liedjes

De plaats is rustiger.

Het lijkt integendeel

Wie met de wereld is, is wijzer,

Maar geweldige mensen -

Hoe beter Gulliver zingt

De bozere Lilliputters!

Op de afvallige afvallige,

Ze hebben Gulliver voor de gek gehouden.

En een onnozel groot fregat

Hij stal van de ongelovigen.

De koning bloeide op van vreugde,

Maar toen kwam de kanselier tussenbeide:

"Het zou leuk zijn als hij mee zou brengen"

De hele vloot van Blefuscuans!”

Het lijkt integendeel

Van vrijgevigheid zijn ze genereus,

Maar geweldige mensen -

Hoe meer Gulliver geeft

De bozere Lilliputters!

En dus dacht onze matroos:

“Waarom heb ik hier last?

Het is noodzakelijk om bij degenen te zijn die mijn lengte hebben

Begrijpt het normaal gesproken wel.

Ik zal voor ze zingen over wat ik wil,

Zonder je zenuwen te verspillen,

En we zullen allemaal op de schouder zijn,

En het zal voor ons allemaal op de schouder worden

Liefde en goedgelovigheid!”