Грусть моя - Александр Розенбаум

Концерт… цветы… отель…

Тесно от людей, и пуст вокзал.

И за окном вагона лес да степь.

И снег, что я дарил твоим глазам.

Никто, никак, ни в чём

Переубедить нас не умел.

Два пальто, и лишь один крючок.

Ты этого ждала, и я хотел.

Ну что ж ты, грусть моя, струсила в самый важный час?

Дома качаются чайками на ветру.

Ну что ж ты, умная, вздумала в трубку промолчать,

Когда мы вышли вдруг на последний круг?

Как быть, как жить, как петь,

Если ускользнёт больной весной

Из-под ног моих земная твердь

И если вдруг исчезнешь ты из снов.

Ну что ж ты, грусть моя, струсила?

Бог тебя хранит.

И я тебя люблю, ты — моя госпожа.

Ну что ж ты, умная, вздумала небо уронить?

Как тяжело его будет удержать.

Ну что ж ты, умная, вздумала небо уронить?

Мне тяжело его будет удержать.

Прощён не будет грех,

Но перечеркнёт его добро

То, что мы с тобой всю жизнь для всех

Делали всегда и будем делать впрок.

Ну что ж ты, грусть моя, струсила?

Вот моя рука.

Не бойся ничего, только вниз не смотри.

Ну что ж ты, умная, вздумала свой разбить бокал?

Ты не жалей его, купим новых три.

Ну что ж ты, умная, вздумала свой разбить бокал?

Ты не жалей его, купим новых три.

Ну, что ж ты, умная, а?

Я звонил вчера весь день.

Твой автоответчик сказал, что это ему надоело, и отключился.

И я обиделся на него и написал эту песню.

Когда услышишь её, набери меня.

Я дома.

Bye.

Concert… bloemen… hotel…

Druk van mensen, en het station is leeg.

En buiten het raam van de koets is er bos en steppe.

En de sneeuw die ik aan je ogen gaf.

Niemand, niets, niets

Kon ons niet overtuigen.

Twee jassen en maar één haak.

Je wachtte hierop en ik wilde het.

Nou, mijn verdriet, werd je bang op het belangrijkste uur?

Huizen zwaaien als meeuwen in de wind.

Nou, jij, slimme, besloot te zwijgen aan de telefoon,

Wanneer gingen we ineens naar de laatste ronde?

Hoe te zijn, hoe te leven, hoe te zingen,

Als een zieke man wegglipt in de lente

Van onder mijn voeten het aardse firmament

En als je plotseling uit dromen verdwijnt.

Nou, ben je, mijn verdriet, bang?

God houdt je vast.

En ik hou van je, je bent mijn minnares.

Nou, jij, slimme, besloot de lucht te laten vallen?

Wat zal het moeilijk zijn om hem te houden.

Nou, jij, slimme, besloot de lucht te laten vallen?

Het zal moeilijk voor me zijn om hem te houden.

Geen zonde zal vergeven worden

Maar doorstreep zijn goede

Het feit dat we mijn hele leven bij je zijn voor iedereen

Dat hebben we altijd gedaan en zullen dat blijven doen.

Nou, ben je, mijn verdriet, bang?

Hier is mijn hand.

Wees nergens bang voor, kijk gewoon niet naar beneden.

Nou, jij, slimme, besloot je glas te breken?

Heb geen medelijden met hem, we kopen drie nieuwe.

Nou, jij, slimme, besloot je glas te breken?

Heb geen medelijden met hem, we kopen drie nieuwe.

Nou, wat ben je, slim, hè?

Ik heb gisteren de hele dag gebeld.

Uw antwoordapparaat zei dat hij het beu was en hing op.

En ik nam aanstoot aan hem en schreef dit lied.

Bel me als je het hoort.

Ik ben thuis.

Doei.