Два билета на Манхэттен - Александр Розенбаум

Не встречают города птичьим гомоном,

В них всё меньше и друзей, и товарищей.

Привокзальные цветы вечно сломаны.

Слишком много стало нас, уезжающих.

Где Берлин, где Тель-Авив, где Лос-Анджелес?

На букетах дорогих капли горечи.

А мне так хочется дарить тебе ландыши —

Вот такая, понимаешь, история.

И каждым летом два билета

Покупаю на Манхэттен,

И один из них — обратный.

Не могу забыть

Беспризорный невский город,

Сада Летнего узоры

И театра Мариинского.

А недавно я в кафе встретил девочку —

Лет семнадцать с небольшим, как тебе тогда.

Много съели мы конфет, было времечко,

Да нынче к горькому спешим — вот в чём вся беда.

Как последний раз, танцует эмиграция,

За столами — что ни пара, то трагедия.

И твоя всегда чарующая грация

Обжигает взгляд мой, водкой чуть замедленный.

И каждым летом на Манхэттен

Покупаю два билета,

Но один из них — обратный.

Не могу забыть

Беспризорный невский город,

Сада Летнего узоры

И театра Мариинского.

Расписные туеса, колокольный звон

И матрёшки, вперемешку с тельняшками.

Эмигрирует в Париж среднерусский клён

Из коломенской избы тёти Пашиной.

Предлагали много раз люди добрые:

«Оставайся, Саня, много места в Америке.

И здесь, конечно, не в штанах, но тоже облако,

И наш Гудзон не хуже вашего берега».

Но каждым летом на Манхэттен

Покупаю два билета,

И один всегда обратный.

Не могу забыть

Беспризорный невский город,

Сада Летнего узоры

И театра Мариинского.

Steden ontmoeten geen vogelgeluid,

Ze hebben steeds minder vrienden en kameraden.

Stationsbloemen zijn voor altijd kapot.

Er gaan te veel van ons weg.

Waar is Berlijn, waar is Tel Aviv, waar is Los Angeles?

Er zijn druppels bitterheid op dure boeketten.

En ik wil je zo lelietje-van-dalen geven -

Dit is het verhaal, weet je.

En elke zomer twee kaartjes

Ik koop in Manhattan

En een daarvan is het omgekeerde.

Ik kan het niet vergeten

Dakloze Neva-stad,

Zomertuinpatronen

En het Mariinsky Theater.

En onlangs ontmoette ik een meisje in een café -

Ongeveer zeventien jaar oud, zoals jij toen.

We aten veel snoep, het was tijd,

Ja, nu haasten we ons naar het bittere - dat is het hele probleem.

Net als de vorige keer is emigratie dansen,

Aan de tafels - elk paar is een tragedie.

En je altijd charmante gratie

Het brandt in mijn ogen, enigszins afgeremd door wodka.

En elke zomer naar Manhattan

Ik koop twee kaartjes

Maar een van hen is het tegenovergestelde.

Ik kan het niet vergeten

Dakloze Neva-stad,

Zomertuinpatronen

En het Mariinsky Theater.

Geschilderde dinsdagen, bel rinkelen

En nestpoppen, gemengd met hesjes.

De Centraal-Russische esdoorn emigreert naar Parijs

Van tante Pashina's hut in Kolomna.

Vele malen aanbevolen door goede mensen:

'Blijf, Sanya, er is veel ruimte in Amerika.

En hier natuurlijk niet in broek, maar ook een wolk,

En onze Hudson is niet erger dan jouw kust."

Maar elke zomer in Manhattan

Ik koop twee kaartjes

En de een is altijd het tegenovergestelde.

Ik kan het niet vergeten

Dakloze Neva-stad,

Zomertuinpatronen

En het Mariinsky Theater.