Дагомыс - Александр Розенбаум

На модном пляже в жаркий летний день,

Среди шезлонгов и гальки раскалённой,

Где всё живое тянется к воде,

Я повстречал ту самую девчонку.

Прошло лет десять с той лихой зимы,

Когда мы вместе радовались жизни.

"Придёт разлука, - всем кричали мы, -

Когда на горке нашей рак протяжно свистнет!"

А помнишь, дни летели ураганом, денежки рекой,

И двери в бары, рестораны открывал ногой.

Тачки, шмутки из котона, видеомагнитофоны...

Ух, как было клёво той зимой!

Но вот однажды утром к папе в трест

Зашли два дяди в сереньких костюмах.

Как оказалось - ОБХСС,

Всё было тихо, всё без пыли и без шума.

И мой пахан в "столыпине" глухом

Поехал в край, где жизнь прожить не жалко,

А мне оставил свой роскошный дом,

Поделенный судом на коммуналки.

А дни летели ураганом, денежки рекой,

И двери в бары, рестораны открывал ногой.

Тачки, шмутки из котона, видеомагнитофоны...

Ух, как было клёво той зимой!

Моя маманя не перенесла

Конца своей крутой карьеры светской дамы

И в ту же осень от соседа понесла,

О чём я бате дал на зону телеграмму.

Узнав об этом, папа крайне возбудил

Свой пьяный мозг и начал дело о разводе.

Его шофёр - подлец и жулик Никодим -

Забрал всё то, что мама прятала в комоде.

А дни летели ураганом, денежки рекой,

И двери в бары, рестораны открывал ногой.

Тачки, шмутки из котона, видеомагнитофоны...

Ух, как было клёво той зимой!

И вот мы, как тогда, идём к воде.

Я весь "козырный", как положено мужчине.

Но только вот в костюм динамовский одет,

Она в прикиде фирмы "Серджио Таччини".

А дни летели ураганом, денежки рекой,

И двери в бары, рестораны открывал ногой.

Тачки, шмутки из котона, видеомагнитофоны.

Ух, как было клёво той зимой!

Тачки, шмутки из котона, видеомагнитофоны

Всё забрали дяденьки с собой!

Op een trendy strand op een warme zomerdag

Tussen de ligstoelen en hete kiezels,

Waar alle levende wezens naar het water reiken,

Ik ontmoette datzelfde meisje.

Tien jaar zijn verstreken sinds die onstuimige winter,

Toen we samen genoten van het leven.

"Afscheid zal komen, - we riepen naar iedereen, -

Wanneer op onze heuvel de kanker aanhoudend fluit!

Weet je nog, de dagen vlogen als een orkaan, geld was een rivier,

En met zijn voet opende hij de deuren van bars en restaurants.

Kruiwagens, katoenen kleding, videorecorders...

Wauw, wat was het gaaf die winter!

Maar dan op een ochtend naar papa in de trust

Er kwamen twee ooms in grijze pakken binnen.

Zoals later bleek - OBHSS,

Alles was stil, alles zonder stof en zonder lawaai.

En mijn peetvader in "Stolypin" doof

Ik ging naar het land waar het leven niet jammer is om te leven,

En hij liet me zijn luxe huis na,

Door de rechtbank verdeeld in gemeenschappelijke appartementen.

En de dagen vlogen als een orkaan, een rivier van geld,

En met zijn voet opende hij de deuren van bars en restaurants.

Kruiwagens, katoenen kleding, videorecorders...

Wauw, wat was het gaaf die winter!

Mijn moeder kon het niet aan

Het einde van zijn coole socialite-carrière

En in dezelfde herfst had ik last van een buurman,

Over wat ik bate een telegram aan de zone heb gegeven.

Toen hij dit hoorde, was vader extreem opgewonden

Zijn dronken brein en begon een echtscheidingszaak.

Zijn chauffeur - schurk en oplichter Nicodemus -

Hij nam alles mee wat mijn moeder in de ladekast had verstopt.

En de dagen vlogen als een orkaan, een rivier van geld,

En met zijn voet opende hij de deuren van bars en restaurants.

Kruiwagens, katoenen kleding, videorecorders...

Wauw, wat was het gaaf die winter!

En hier zijn we dan, net als toen, gaan we naar het water.

Ik ben helemaal "troef", zoals het hoort voor een man.

Maar nu pas is hij gekleed in een Dynamo-pak,

Ze draagt ​​een Sergio Taccini-outfit.

En de dagen vlogen als een orkaan, een rivier van geld,

En met zijn voet opende hij de deuren van bars en restaurants.

Kruiwagens, katoenen kleding, videorecorders.

Wauw, wat was het gaaf die winter!

Kruiwagens, katoenen kleding, videorecorders

De ooms namen alles mee!