Четвертиночка - Александр Розенбаум

Поле наледью покрылось, я упал, поскользнулся

И четвертиночка разбилась, до неё дотянулся.

И остатки вылил в рот скособоченный, может, всё же заберёт, очень хочется,

Может, всё же заберёт — куда денется, может, всё тогда пройдёт, всё изменится.

Ах, воротись, вернись ко мне, девчоночка,

Я стогом сена был, ты в нём — иголочка

Сгорит стожок в огне — игла останется

И по твоей вине, и по твоей вине, — я горький пьяница.

На колени встал, мотаю головой, жалко водки,

А ветер гонит листья в стаи и в реке топит лодки.

Издевается, подлец, над осиною: словно бабу гнёт к земле — руки сильные!

А мою, поди, согни — ох, намаешься!

Год-другой пройдёт, пока оклемаешься.

Ах, воротись, вернись ко мне, девчоночка,

Я стогом сена был, ты в нём — иголочка

Сгорит стожок в огне — игла останется

И по твоей вине, и по твоей вине, — я горький пьяница.

Соло.

Четвертиночки-осколки прямо в кровь руки режут.

Эх, в вагон бы да на полку в месяц раз и не реже.

Не берёт меня глоток, не берёт другой, не привидится цветок сине-голубой.

Пропадать, наверно, здесь, под берёзами одинокому, как есть, и тверёзому.

Ах, воротись, вернись ко мне, девчоночка,

Я стогом сена был, ты в нём — иголочка

Сгорит стожок в огне — игла останется

И по твоей вине — я горький пьяница.

Сгорит стожок в огне — игла останется

И по твоей вине, и по твоей вине, и по твоей вине, — я горький пьяница.

Het veld was bedekt met ijs, ik viel, gleed uit

En het kwart brak, hij reikte ernaar.

En hij goot de restjes scheef in zijn mond, misschien neemt hij het nog, ik wil het echt,

Misschien zal hij het wegnemen - waar zal hij heen gaan, misschien gaat dan alles voorbij, zal alles veranderen.

Ah, kom terug, kom terug naar mij meisje

Ik was een hooiberg, jij bent er een speld in

De stapel zal branden in het vuur - de naald zal blijven

En door jouw schuld, en door jouw schuld, ben ik een bittere dronkaard.

Ik ging op mijn knieën, schudde mijn hoofd, sorry voor de wodka,

En de wind drijft de bladeren in zwermen en laat de boten in de rivier zinken.

De schurk bespot de esp: als een vrouw die zich naar de grond buigt - sterke handen!

En de mijne, kom op, buig - oh, je wordt nat!

Er gaan een jaar of twee voorbij voordat u hersteld bent.

Ah, kom terug, kom terug naar mij meisje

Ik was een hooiberg, jij bent er een speld in

De stapel zal branden in het vuur - de naald zal blijven

En door jouw schuld, en door jouw schuld, ben ik een bittere dronkaard.

Solo.

Kwartfragmenten snijden recht in het bloed van de handen.

Eh, een keer per maand in de auto en op het schap en niet minder vaak.

Ik neem geen slok, ik neem geen andere, ik zie geen blauwblauwe bloem.

Verdwijnen, waarschijnlijk, hier, onder de berken, eenzaam, zoals het is, en hard.

Ah, kom terug, kom terug naar mij meisje

Ik was een hooiberg, jij bent er een speld in

De stapel zal branden in het vuur - de naald zal blijven

En het is jouw schuld - ik ben een bittere dronkaard.

De stapel zal branden in het vuur - de naald zal blijven

En door jouw schuld, en door jouw schuld, en door jouw schuld, ben ik een bittere dronkaard.