38 узлов - Александр Розенбаум

Было время, я шел 38 узлов

И свинцовый вал резал форштевень,

Как героев встречали моих моряков

Петроград, Лиепая и Ревель.

А сейчас каждый кабельтов в скрипе зубов,

И хрипит во мне каждая миля.

А было время, я шел 38 узлов

И все сверкало от мачты до киля.

И мне верили все: и враги, и друзья,

От зеленых салаг, до главкома.

И все знали одно: победить их нельзя,

Лееров их не видеть излома.

И эскадры, завидев мой вымпел в дали,

Самым главным гремели калибром.

И я несся вперед, уходя от земли,

До скулы оба якоря выбрав.

Было все это так.

Мы не ждали наград.

И под килем лежало семь футов.

Ждали дома невесты и ждал нас Кронштадт,

Как фатою, туманом окутан.

Было все это так, только время не ждет,

Вот сейчас бы и дать самый полный!

Я в машины кричу: "Самый полный вперед!",

Да не тянут винты, вязнут в волнах.

Не могу.

стану в док, отдохну до поры,

Не пристало Балтфлоту быть слабым.

Лучше флаг в небо взмыть и, кингстоны открыв,

Затопить свой усталый корабль.

Но разве выскажешь все это в несколько слов,

Когда снятся в кильватере чайки,

На компасе норд-вест, 38 узлов,

И все сверкает от пушки до гайки!

Er was een tijd dat ik 38 knopen liep

En de loden as sneed de steel door,

Hoe de helden werden opgewacht door mijn matrozen

Petrograd, Liepaja en Revel.

En nu elke kabel in het tandengeknars,

En kraakt in mij elke mijl.

En er was een tijd dat ik 38 knopen liep

En alles fonkelde van de mast tot de kiel.

En iedereen geloofde me: zowel vijanden als vrienden,

Van groene salag tot opperbevelhebber.

En iedereen wist één ding: ze zijn niet te verslaan,

Leuningen zien ze geen breuk.

En squadrons, die mijn wimpel in de verte zien,

Het belangrijkste donderde kaliber.

En ik snelde naar voren, de aarde verlatend,

Tot aan het jukbeen zijn beide ankers geselecteerd.

Het was allemaal zo.

We hadden geen prijzen verwacht.

En onder de kiel lagen zeven voet.

We wachtten thuis op de bruid en Kronstadt wachtte op ons,

Als een sluier, gehuld in mist.

Het was allemaal zo, alleen de tijd wacht niet,

Nu zou zijn om de meest complete te geven!

Ik roep de auto's in: "Volle kracht vooruit!",

Ja, ze trekken niet aan de schroeven, ze komen vast te zitten in de golven.

Ik kan niet.

Ik zal in het dok zijn, ik zal voorlopig rusten,

De Baltische Vloot mag niet zwak zijn.

Het is beter om de vlag de lucht in te laten gaan en de koningsstenen te openen,

Laat je vermoeide schip zinken.

Maar kun je het allemaal in een paar woorden uitdrukken,

Wanneer meeuwen dromen in het kielzog,

Op een noordwestkompas, 38 knopen,

En alles schittert van het pistool tot de moer!