Träden I Villa Borghese - Александр Рыбак

Jag lyssnar till trädens sånger

I parken en dag i april

De viskar och knappt hör man orden

Men tonen den finns redan till

Det var bara vinden som blåste

Och solen som visade sig

Men mest av allt var det kanske

En vårdags minne av dig

Kom nära mitt hjärta kom nära

Under grönskans silade ljus

Dröjer en bitterljuv längtan

En tid i förälskelsens rus

Så glöm din ensamhets stunder

Här är min längtande famn

Kom låt oss färdas tillsammans

Långt längre en minne och namn

Bortom det evigas gränser

Där hör vi varandra till

Ja vinden var det som blåste

I träden en dag i april

I’m listening to the songs of the trees

in the park a day in April

They whisper and you can barely hear the words

but the tone is already there

It was only the wind that was blowing

And the sun that was showing itself

But maybe most of all it was

A springday’s memory of you

Come near my heart come near

Under the greenaries sifting light

A bittersweet longing remains

A time in the rush of love

So forget your lonely moments

Here is my longing embrace

Come let us travel together

Far beyond memory and name

Beyond the borders of eternity

There we belong together

Yes it was the wind that was blowing

In the trees a day in April

Ik luister naar de liedjes van de bomen

Op een dag in april in het park

Ze fluisteren en je kunt de woorden amper horen

Maar de toon die het al bestaat

Alleen de wind blies

En de zon die verscheen

Maar bovenal was het misschien

Een dag om jou te gedenken

Kom dichtbij mijn hart kwam dichtbij

Onder het groene licht gefilterd

Vertraagt ​​een bitterzoet verlangen

Een tijd in de roes van liefde

Dus vergeet je momenten van eenzaamheid

Hier is mijn verlangende omhelzing

Kom laten we samen reizen

Veel langer een herinnering en naam

Voorbij de grenzen van de eeuwigheid

Dat is waar we thuishoren

Ja, de wind waaide

In de bomen op een dag in april

Ik luister naar de liedjes van de bomen

een dag in het park in april

Ze fluisteren en je kunt de woorden amper horen

maar de toon is er al

Het was alleen de wind die waaide

En de zon die zich liet zien

Maar misschien was het vooral

Een lenteherinnering aan jou

Kom dichtbij mijn hart kom dichtbij

Onder het groen dat licht zift

Een bitterzoet verlangen blijft

Een tijd in de stormloop van de liefde

Dus vergeet je eenzame momenten

Hier is mijn verlangende omhelzing

Kom, laten we samen reizen

Ver voorbij geheugen en naam

Voorbij de grenzen van de eeuwigheid

Daar horen we bij elkaar

Ja, het was de wind die waaide

In de bomen per dag in april