Madame - Agnes Bihl

Il est quatre heures du mat', Madame

Il faut aller s’coucher…

Rester seule au clair de la femme

C’est jamais très fair-play…

Même si vous avez l’temps, Madame

Depuis qu’il est passé…

C’est surtout pas des yeux, Madame

Qu’il faut s’déshabiller

Et si, bien sûr, pour tuer le temps

Vos rides vous saluent…

Les mêmes qui n’comptaient pas du temps d’avant

Qu’elles n’se comptent plus…

C’est que dans ce miroir en panne

Quand la fête est finie

Il fait souvent trop tard, Madame

Il fait toujours trop nuit !

Il est quatre heures du mat', Madame

Il faut aller au lit…

Seule à seule au clair de la femme

C’est pas joli-joli…

Pour jouer la fille de l’air du temps

Du temps qu’il eut fallu…

Entre les adorés absents et les objets perdus

Vous vous cerner du bord des larmes

Et le regard pluvieux

Mais… si l’amour rend aveugle Madame

Alors, fermez les yeux !

Parce que dans vos cheveux, Madame

Le temps met son grain de sel

Mais qu’il donne sa langue au charme

Et c’est vous la plus belle !

Il est quatre heures du mat', Madame

Il faut pas rester là…

C’est pas juste au clair de la femme

Et c’est pas fait pour ça…

Vous vous mettez dans de beaux draps

Mais les dessous déçus

Mais… quand on crève de vie, Madame

On n’est pas à la rue !

Bien sûr le bon vieux temps se froisse

Et retourne sa veste

Bien sûr ce putain d’temps qui passe

Et ce miroir qui reste

Mais à quatre heures du mat', Madame

La nuit porte conseil

Tu n’es pas une vieille belle, Madame

Vous serez une belle vieille

Il est quatre heures du mat, Madame

Il est déjà demain !

Il fait seul au clair de la femme

Et ça ne sert à rien

Alors quoi?

Souriez, Madame !

Pourquoi ce gros chagrin?

Je vous aime au clair de la femme

La vie vous va… si bien

(Merci à Halfeline pour cettes paroles)

Het is vier uur in de ochtend, mevrouw

We moeten naar bed...

Blijf alleen in het licht van de vrouw

Het is nooit erg fair play...

Zelfs als u tijd heeft, mevrouw

Sinds hij geslaagd is...

Het zijn vooral geen ogen, mevrouw

Dat je je moet uitkleden

En als, natuurlijk, om de tijd te doden

Je rimpels begroeten je...

Dezelfde die voorheen niet telden

Dat ze niet meer tellen...

Het zit alleen in deze kapotte spiegel

Als het feest voorbij is

Het is vaak te laat, mevrouw

Het is nog te donker!

Het is vier uur in de ochtend, mevrouw

Je moet naar bed...

Alleen in de buurt van de vrouw

Het is niet mooi...

Om het meisje van de tijd te spelen

Zolang het duurde...

Tussen afwezige dierbaren en verloren voorwerpen

Je omringt jezelf vanaf de rand van tranen

En de regenachtige blik

Maar... als liefde Madame blind maakt

Dus sluit je ogen!

Want in uw haar, mevrouw

De tijd zet zijn korrel zout

Maar laat hem zijn tong geven om te charmeren

En jij bent de mooiste!

Het is vier uur in de ochtend, mevrouw

Je hoeft daar niet te blijven...

Het is niet alleen in de buurt van de vrouw

En daar is het niet voor gemaakt...

Je brengt jezelf in grote problemen

Maar de onderstaande teleurgesteld

Maar... wanneer iemand van het leven sterft, Madame

We staan ​​niet op straat!

Natuurlijk wordt de goede oude tijd verfrommeld

En draai zijn jasje om

Natuurlijk gaat deze verdomde tijd voorbij

En deze spiegel die overblijft

Maar om vier uur in de ochtend, Madame

Slaap er een nachtje over

U bent geen oude schoonheid, mevrouw

Je wordt een mooie oude vrouw

Het is vier uur in de ochtend, mevrouw.

Het is al morgen!

Hij maakt alleen in het licht van de vrouw

En het heeft geen zin

En dan?

Glimlach, mevrouw!

Waarom dit grote verdriet?

Ik hou van je in het licht van een vrouw

Het leven past bij je... zo goed

(Met dank aan Halfeline voor deze teksten)