Raconte moi Madagh - Abd Al Malik, Wallen

Combien de trésors dorment ensevelis

Je suis un pirate, au large d’un corps, au large d’un ami je suis

L’Everest est au pied de nos lits, au milieu d’un tas de briques

Harnachés comme on peut au dessus du vide

Et toi qui mènes la cordée, agrippé

C’est mon cœur qui se balance au tien, cloué, cloué

Les mains plongées dans l’eau sale d’une vaisselle

Une femme, et des tasses, pétées en pleine porcelaine

Justement celles

Justemment celles

Que l’on aimait

Justement celles que l’on aimait

Justement

Justement Sidi, Sidi

Oh celles que l’on aimait

Oh mon amour, raconte moi Madagh

Et puis comment Sidi

Et puis, comment la vie

Dans mes entrailles

Dans mes entraille

Regarde comme je suis fait (e)

Seigneur regarde comme je suis fait (e)

Tu nous as livré l'âme en pièces, détachées

Tout au long de cette chaîne il n’y a rien d’entier

Et je ne quitterai pas des yeux ce défilé troublant

Quelque part, sur ce tapis volant

Il y a celle

Il y a celle qu’il me manquait

Justement celle qu’il me fallait

Justement

Justement Sidi, Sidi

Il y a celle qui me manquait

Ils viennent s'échouer sur mes ruines, mes soupirs

Et je les vois venir

Je suis, je suis une digue

À chaque bout du fil, il y a nos humeurs

Quelqu’un qui dit «Je t’aime» et l’autre qui a peur

Qui a peur

De guerres remplis nous sommes

Mais l’Histoire ne les retiendra pas

C’est une armée contre un seul Homme

Là-dedans

Là-dedans il y a celle qui me terrasse

Et celle qui me demande grâce

Droit devant

Droit devant

Justement il y a celle qui nous appelle

Et je les entends déjà

Et je les entends

Hoeveel schatten slapen begraven?

Ik ben een piraat, van een lichaam, van een vriend ben ik

Everest ligt aan het voeteneinde van onze bedden, in het midden van een stapel stenen

Uitgerust als we kunnen boven de leegte

En jij die het touw leidt, geklemd

Het is mijn hart dat naar het jouwe zwaait, genageld, genageld

Handen ondergedompeld in vuil water uit een schotel

Een vrouw, en kopjes, opgeblazen in vol porselein

precies die

precies die

waar we van hielden

Alleen degenen waar we van hielden

Precies

Precies Sidi, Sidi

Oh degenen van wie we hielden

Oh mijn liefste, vertel me Madagh

En hoe Sidi

En dan hoe het leven?

In mijn darmen

In mijn buik

Kijk hoe ik gemaakt ben

Heer kijk hoe ik ben gemaakt

Je bezorgde ons de ziel in stukken, onthecht

In deze hele keten is er niets heel

En ik zal mijn ogen niet afhouden van deze verontrustende parade

Ergens op dit vliegende tapijt

daar is de ene

Daar is degene die ik miste

Precies degene die ik nodig had

Precies

Precies Sidi, Sidi

Daar is degene die ik miste

Ze komen aanspoelen op mijn ruïnes, mijn zuchten

En ik zie ze aankomen

Ik ben, ik ben een dijk

Aan elk uiteinde van de lijn zijn er onze stemmingen

Iemand die zegt "ik hou van je" en de ander die bang is

Wie is er bang?

Van oorlogen gevuld zijn we

Maar de geschiedenis zal ze niet onthouden

Het is een leger tegen één man

daarin

Daarin is degene die me naar beneden haalt

En degene die me om genade smeekt

recht vooruit

recht vooruit

Precies daar is degene die ons roept

En ik hoor ze al

En ik hoor ze