Paris mais ... - Abd Al Malik, Wallen

Leurs coeurs goudronnés étaient doux comme de l’airain

La seine les purifia sur le canal Saint-Martin

Le Soleil ne sèchera pas les larmes d’Augustin

Parisiens, parisiennes contre l’inertie du quotidien

La rue voulut me laisser raide sur le bitume

Mais j’ai toujours un feu donc j’ai fait PAN!

avec ma plume

Une fois morte j’ai bien vu qu’elle n'était point belle

Un bouquet de revolver sur sa tombe c’est l’amour à l’envers

Mais, mais, mais Paris, mais, mais, mais, mais Paris

Puis-je me dépêtrer du marasme de mon histoire?

Parce que je suis maigre je pourrais grossir en actes méritoires

Ce fut moins une mais j’ai pu prendre mon envol

Tel un Notorious B.I.G mais façon Nougayork

Mais, mais, mais Paris, mais

Mais, mais, mais Paris

Et je te prends Paris dans mes bras trop frêles

Dansant un HLM tango afin que tu m’aimes

Notre couple drôlement assorti fait peur aux enfants

Mais ils comprendront bien eux lorsqu’ils seront grands

Ta beauté m'éblouit de toutes les couleurs

Donc je manie les subjonctifs séducteur

Je Malcolm X tes banlieues ou mon coeur domicile

En aimant tous les êtres parce que j’aime donc j’existe

Mais, mais, mais Paris, mais, mais, mais, Paris

La cité du Neuhof a été ma sorbonne

Donc j'écris sur elle comme le Camus ou le Brel d’Olivier Todd

Si je deviens pompeux comme une certaine ville sur Seine

Je prendrais mes quartiers dans le 18ème

Mais, mais, mais Paris, mais

Mais, mais, mais Paris

On me traitait de racaille moi qui lisait Sénèque

Faut se méfier de ce qu’il y a sous la casquette de certains mecs

Hé les gars est-ce ma peau qui détermine?

Car dedans mon coeur est comme le votre, il sublime

Je me répands sur le jardin du Luxembourg

Qu’est-donc advenu pour que ne fleurisse plus l’Amour?

On pleure plus soi que sur les autres c’est comme ça

Mais la fin des autres, c’est le début de son trépas

Mais, mais, Paris, mais, mais, mais, mais Paris

Et j’enfile le manteau de la volonté de savoir

Quand la haine chante ça ressemble aux corbeaux qui croassent

Ces jours-ci je sais que tu ne sais plus vraiment qui croire

Toutes ces lumières veulent t'éteindre…faut croire

Mais, mais, mais Paris, mais

Mais, mais, mais Paris

Hun geteerde harten waren zo zacht als koper

De Seine zuiverde ze op het Canal Saint-Martin

De zon zal Augustinus' tranen niet drogen

Parijzenaars tegen de traagheid van het dagelijks leven

De straat wilde me stijf op het asfalt achterlaten

Maar ik heb nog steeds een vuur, dus ik PAN!

met mijn pen

Eenmaal dood zag ik dat ze niet mooi was

Een boeket revolver op zijn graf is liefde op zijn kop

Maar, maar, maar Parijs, maar, maar, maar, maar Parijs

Kan ik mezelf ontwarren uit het slop van mijn verhaal?

Omdat ik mager ben, kan ik dik worden in verdienstelijke daden

Het was minder dan één, maar ik kon vliegen

Als een Notorious B.I.G maar Nougayork-stijl

Maar, maar, maar Parijs, maar

Maar, maar, maar Parijs

En ik neem je Parijs in mijn te fragiele armen

Een HLM-tango dansen zodat je van me houdt

Ons vreemd op elkaar afgestemde stel maakt de kinderen bang

Maar ze zullen ze goed begrijpen als ze groot zijn

Je schoonheid verblindt me met elke kleur

Dus ik behandel verleidelijke subjunctieven

I Malcolm X jouw buitenwijken of mijn hart thuis

Door van alle wezens te houden, omdat ik liefheb, dus besta ik

Maar, maar, maar Parijs, maar, maar, maar Parijs

De stad Neuhof was mijn sorbonne

Dus ik schrijf over haar zoals Olivier Todd's Camus of Brel

Als ik pompeus word zoals een bepaalde stad aan de Seine

Ik zou in de 18e gaan wonen

Maar, maar, maar Parijs, maar

Maar, maar, maar Parijs

Ik werd een uitschot genoemd dat Seneca las

Pas op voor wat er onder de hoeden van sommige jongens zit

Hey jongens, is het mijn huid die bepalend is?

Omdat mijn hart van binnen is zoals dat van jou, sublimeert het

Ik mors over de tuin van Luxemburg

Wat is er gebeurd dat Liefde niet meer bloeit?

We huilen meer om onszelf dan om anderen, zo is het

Maar het einde van anderen is het begin van zijn overlijden

Maar, maar, Parijs, maar, maar, maar Parijs

En ik draag de mantel van de wil om te weten

Als haat zingt, klinkt het als kwakende kraaien

Tegenwoordig weet ik dat je niet echt weet wie je moet geloven

Al deze lichten willen je uitschakelen ... je moet geloven

Maar, maar, maar Parijs, maar

Maar, maar, maar Parijs