The Sound of Us - A Lot Like Birds

Dead stars in jewelry boxes spill as we rush past them, lain to waste

We can’t have everything we want, some things will have to stay

There is no beauty in the fire but there is beauty in the way your eyes locked

willingly with death and death turned trembling away

Like ice on passing comets we move coldly, soundless, through it all but in the

wordless space between us there is something like a song

Each note exists within the silence, our hearts were moving it along

You sing the melody so perfect;

I can only get it wrong

So I beg, just make the silence stop (it's exposed too much)

I think I’ve had enough (time to let it go)

It’s always quiet and that was the sound of us (and it’s killing me,

I’m close to giving up)

An hourglass is spinning, tumbling right past me through the room

Gravity long since gone, now an airless tomb

The song that lived between us: here but out of tune

The grains of sand escape the glass, each one paler than the moon

Entire planets empty with only dust and rocks to find

You escaped from here, leaving this behind

You found an enemy in sorrow;

I made a lover out of mine

And now I’m running out of air and I’m begging

Just make the silence stop (it's exposed too much)

I think I’ve had enough (time to let it go)

It’s always quiet and that was the sound of us (And it’s killing me,

I’m close to giving up)

What am I to say?

We’ve been growing apart

My infatuation with you began to slip into the void

I watched it drift into the cosmos as anguish plagued my mind

As we began to mirror all the space between the stars, I couldn’t take the

static

I needed something more

It wasn’t easy finding something to live for, hearing your voice inside of

every sound

I saw a part of you in everything, took a moment to breathe, then let it run out

Just make the silence stop (it's exposed too much)

I think I’ve had enough (time to let it go)

It’s always quiet and that was the sound of us (And it’s killing me,

I’m close to giving up)

Dode sterren in juwelendoosjes vallen als we ze voorbij rennen, als afval weggegooid

We kunnen niet alles hebben wat we willen, sommige dingen zullen moeten blijven

Er is geen schoonheid in het vuur, maar er is schoonheid in de manier waarop je ogen gesloten zijn

gewillig met de dood en de dood wendde zich bevend af

Als ijs op passerende kometen bewegen we ons koud, geluidloos, overal doorheen, behalve in de

woordeloze ruimte tussen ons er is zoiets als een lied

Elke noot bestaat in de stilte, ons hart bewoog het mee

Je zingt de melodie zo perfect;

Ik kan het alleen maar mis hebben

Dus ik smeek, laat de stilte gewoon stoppen (het wordt te veel blootgelegd)

Ik denk dat ik genoeg heb gehad (tijd om het los te laten)

Het is altijd stil en dat was het geluid van ons (en het maakt me kapot,

ik sta op het punt om op te geven)

Een zandloper draait, tuimelt langs me heen door de kamer

Zwaartekracht allang voorbij, nu een luchtloos graf

Het lied dat tussen ons leefde: hier maar vals

De zandkorrels ontsnappen uit het glas, elk bleker dan de maan

Hele planeten leeg met alleen stof en stenen om te vinden

Je ontsnapte van hier en liet dit achter

Je vond een vijand in verdriet;

Ik heb een minnaar van de mijne gemaakt

En nu heb ik bijna geen lucht meer en smeek ik

Laat de stilte gewoon stoppen (het is te veel blootgesteld)

Ik denk dat ik genoeg heb gehad (tijd om het los te laten)

Het is altijd stil en dat was het geluid van ons (En het maakt me kapot,

ik sta op het punt om op te geven)

Wat moet ik zeggen?

We zijn uit elkaar gegroeid

Mijn verliefdheid op jou begon weg te glippen in de leegte

Ik zag het de kosmos in drijven terwijl angst mijn geest plaagde

Toen we alle ruimte tussen de sterren begonnen te spiegelen, kon ik de

statisch

Ik had nog iets nodig

Het was niet gemakkelijk om iets te vinden om voor te leven, je stem binnenin te horen

elk geluid

Ik zag een deel van jou in alles, nam even de tijd om te ademen en liet het dan opraken

Laat de stilte gewoon stoppen (het is te veel blootgesteld)

Ik denk dat ik genoeg heb gehad (tijd om het los te laten)

Het is altijd stil en dat was het geluid van ons (En het maakt me kapot,

ik sta op het punt om op te geven)