Myth of Lasting Sympathy - A Lot Like Birds

Someone cruel gave me my dreams last night

I barely stood before a darkened closet, baring skin and soul before its unseen

jaws

«You will never be the creature that you were when you were younger,»

it whispered

We get disconnected from our childhood

We tell our stories like we read them in a book but had not lived them

I don’t remember much from then but I do remember what a closet becomes when

the lights go off and I know the many things that fill it up

When we used to have dreams like this we called them nightmares

We ran barefoot through the halls of our house and clung to our parents sheets

like they were the only real thing left in the world

And my mother?

She would save us, you and I

She would lead us hand in hand through the hallway that made us feel silly for

seeming run by shadows and endless only moments before

And I’m here now, barely standing in the land of dreams before it,

and I see you, I see myself as a child sitting inside

Scared

Crying

And you have every reason

Because while we grow up through song and story learning that love is

everything in this world and that while we believe it and want it more than any

single thing… I know that when we have it, we destroy it

That when we grow up, you and I, that we cheat

That we find the girl we love and that we lose her because we learn to love

ourselves much more

That the friends that we make will drift away once we have leeched them dry

That the mother who turned our darkened scary hallways into pathways to a

bedroom will call us and miss us and love us and we will stay hidden

That really, we will be cruel!

That in the stories we want told to us before we fall asleep, the heroes are

ideals that never get reached and the villains are absolutely ordinary

And we are absolutely ordinary

And you stare back at me through the closet and into the world that I never

really changed and ask me the only thing you want to know

«When we grow up, do we still get scared when the lights go out?»

Iemand wreed heeft me gisteravond mijn dromen gegeven

Ik stond amper voor een verduisterde kast, huid en ziel bloot voor het onzichtbare

kaken

«Je zult nooit het wezen zijn dat je was toen je jonger was»

het fluisterde

We raken los van onze kindertijd

We vertellen onze verhalen alsof we ze in een boek lezen, maar ze niet hebben meegemaakt

Ik herinner me niet veel van toen, maar ik herinner me wel wat een kast wordt wanneer

de lichten gaan uit en ik ken de vele dingen die het vullen

Toen we zulke dromen hadden, noemden we ze nachtmerries

We renden blootsvoets door de gangen van ons huis en klampten ons vast aan de lakens van onze ouders

alsof ze het enige echte ter wereld waren

En mijn moeder?

Ze zou ons redden, jij en ik

Ze leidde ons hand in hand door de gang waar we ons dom voor voelden

lijkt te worden gerund door schaduwen en eindeloos, slechts enkele ogenblikken eerder

En ik ben hier nu, nauwelijks staande in het land van dromen ervoor,

en ik zie jou, ik zie mezelf als een kind dat binnen zit

Bang

huilen

En je hebt alle reden

Want hoewel we opgroeien door liedjes en verhalen te leren, is liefde:

alles in deze wereld en dat terwijl we het geloven en het meer willen dan wat dan ook

één ding... ik weet dat als we het hebben, we het vernietigen

Dat als we opgroeien, jij en ik, dat we vals spelen

Dat we het meisje vinden van wie we houden en dat we haar verliezen omdat we leren liefhebben

onszelf veel meer

Dat de vrienden die we maken wegdrijven zodra we ze hebben uitgeloogd

Dat de moeder die onze verduisterde enge gangen veranderde in paden naar een...

slaapkamer zal ons bellen en ons missen en van ons houden en we zullen verborgen blijven

Dat is echt, we zullen wreed zijn!

Dat in de verhalen die we ons willen vertellen voordat we in slaap vallen, de helden zijn

idealen die nooit worden bereikt en de schurken zijn absoluut gewoon

En we zijn heel gewoon

En je staart naar me terug door de kast en in de wereld die ik nooit heb

echt veranderd en vraag me het enige wat je wilt weten

"Als we opgroeien, worden we dan nog steeds bang als de lichten uitgaan?"