From Moon to Son - A Lot Like Birds

We came together with the waves

Connected, collapsing with our fur undressed

We were gods of moments

Fascinating, timeless, unafraid

Basking in the brilliance of the sun

But just as suns rise, so do suns set

We put our own into the ground, let the lights run out

I hope that you’re out there with somewhere you can go

None of us deserve this, only dogs should bury bones

Laid to rest, nothing is left

I hope you’re eternal, but all I have is hope

In the wake of it we were drunk on blood from our paws

Made me sick to my core, it ripped at my heart til the color drained into the

ground

I took grief to my bed and put her hands to my eyes

Felt the chill of her touch and slept in her arms, felt the seasons pass,

slip right by us

I took blame — I took time — I took off

All I want is a sign that you’re okay

I hope that you’re out there with somewhere you can go

None of us deserve this, only dogs should bury bones

Laid to rest, nothing is left

I hope you’re eternal, but all I have is hope

We drank from lakes that we had made

Creators, unraveled with our skin left bare

We had seen our image

Silhouetted, cast among the stars

Now we fumbled blindly through the dirt

We parted nothing where we walked

Affected so little when we held our breath

We were wolves in cheap skin

Salivating, harmless and alone

Howling at a memory of the moon

We kwamen samen met de golven

Verbonden, instortend met onze vacht uitgekleed

We waren goden van momenten

Fascinerend, tijdloos, niet bang

Koesteren in de schittering van de zon

Maar net zoals de zon opkomt, gaan de zonnen ook onder

We stoppen onze eigen in de grond, laten de lichten uitlopen

Ik hoop dat je ergens bent waar je heen kunt

Niemand van ons verdient dit, alleen honden mogen botten begraven

Ter ruste gelegd, er is niets meer over

Ik hoop dat je eeuwig bent, maar alles wat ik heb is hoop

In het kielzog daarvan waren we dronken van bloed uit onze poten

Maakte me ziek tot in mijn kern, het scheurde in mijn hart totdat de kleur wegvloeide in de

grond

Ik nam verdriet mee naar mijn bed en legde haar handen voor mijn ogen

Voelde de kilte van haar aanraking en sliep in haar armen, voelde de seizoenen voorbijgaan,

glijd langs ons heen

Ik nam de schuld op zich — ik nam de tijd — ik ging ervandoor

Ik wil alleen een teken dat je in orde bent

Ik hoop dat je ergens bent waar je heen kunt

Niemand van ons verdient dit, alleen honden mogen botten begraven

Ter ruste gelegd, er is niets meer over

Ik hoop dat je eeuwig bent, maar alles wat ik heb is hoop

We dronken uit meren die we hadden gemaakt

Makers, ontrafeld met onze huid bloot

We hadden onze afbeelding gezien

Afgetekend, gegoten tussen de sterren

Nu strompelden we blindelings door het vuil

We scheidden niets waar we liepen

Zo weinig beïnvloed toen we onze adem inhielden

We waren wolven in een goedkope huid

Kwijlend, ongevaarlijk en alleen

Huilend bij een herinnering aan de maan