Withering Branches - A Hope For Home

the lines blur between corruption and where we sit upon our thrones

and we draw blood as if it’s our right to, but is it our right to?

we’ve been swaying for centuries

and we’ve dug in our roots

as we drink up the sea of divinity.

but we can’t seem to shed our afflictions

what pitiful deities we make

if we can’t reach beyond ourselves

such lowly gods we create

when we only believe in what our hands can touch and our eyes can see.

we are withering branches, we are sick and dying vines.

oh, what a wide world to conquer, it falls apart in our hands

de lijnen vervagen tussen corruptie en waar we op onze tronen zitten

en we trekken bloed alsof het ons recht is om, maar is het ons recht om?

we schommelen al eeuwen

en we hebben onze wortels ingegraven

terwijl we de zee van goddelijkheid opdrinken.

maar we lijken onze kwellingen niet van ons af te kunnen schudden

wat een zielige goden maken we?

als we niet verder kunnen reiken dan onszelf

zulke nederige goden die we creëren

wanneer we alleen geloven in wat onze handen kunnen aanraken en onze ogen kunnen zien.

we zijn verwelkende takken, we zijn zieke en stervende wijnstokken.

oh, wat een wijde wereld om te veroveren, het valt uit elkaar in onze handen