Affliction: The Witness, The Advocate - A Hope For Home

Assail me and tear me in your anger

All was once well with me, but I’ve led myself here

My pride pulls.

Constantly beckoning me to be something that I’m not

If I say: «My hope is in the grave» and to corruption, «You're my father.»

To the worm, «You're my mother» if my hope is in the grave, then what is left

for me?

«Did you forget what it takes to walk away?

And did you forget I will never

take you past the palm of My hand?»

And I am overcome.

What miserable comforters in the arms of sorrow

With every wound sanctity diminished.

With every scar I feel my soul retreat

Oh earth, do not cover my blood

May my cries never be laid to rest

But if I speak, my pain will not be relieved, and if I refrain, it does not go

away

«Did you forget why I’ve put you here?

And do you even want to know what it

means to be alive?»

Have we forgotten?

And what will be left?

.the pull of my pride takes me away

Val me aan en scheur me in je woede

Alles was ooit goed met mij, maar ik heb mezelf hierheen geleid

Mijn trots trekt.

Voortdurend wenken om iets te zijn dat ik niet ben

Als ik zeg: "Mijn hoop ligt in het graf" en tegen corruptie: "Jij bent mijn vader."

Aan de worm: «Je bent mijn moeder» als mijn hoop in het graf is, wat blijft er dan over

voor mij?

«Ben je vergeten wat er nodig is om weg te lopen?

En ben je vergeten dat ik dat nooit zal doen?

je langs de palm van Mijn hand brengen?»

En ik ben overwonnen.

Wat een ellendige troosters in de armen van verdriet

Met elke wond nam de heiligheid af.

Bij elk litteken voel ik mijn ziel zich terugtrekken

Oh aarde, bedek mijn bloed niet

Mogen mijn kreten nooit tot rust worden gebracht

Maar als ik praat, zal mijn pijn niet worden verlicht, en als ik me inhoud, gaat het niet weg

weg

'Ben je vergeten waarom ik je hier heb neergezet?

En wil je zelfs weten wat het is?

betekent om te leven?»

Zijn we het vergeten?

En wat blijft er over?

.de aantrekkingskracht van mijn trots haalt me ​​weg