Redemption: A Grief Observed - A Hope For Home

Come, now child!

All of this is temporary:

I am merely a vessel bearing this curse

And I can only run for so long

Come now Lord, your dwelling place is now with men

Send your rain, then open up the sky!

They say you’re coming soon, but Lord, it’s been so long

I’m starting to lose sight

The solace of licking my wounds has led me to compromise my faith

In all you stood to create

There’s no sun or moon, for You will burn so bright

We will become shadows in the warmth of your light

I’m tired of being so thin, so in need of constant reassurance to fill the

holes in my chest, and I’m cracking, I’m finally breaking.

Oh, let me crumble

'till I’m nothing more than dust, and remake me to withstand myself and this

separation.

They say all we have is ourselves, but this is so obviously not

enough.

So many times I’ve felt like giving up and I’m holding on by my

fingertips and I feel like screaming, I feel so alone.

And though I’ve heard

your voice before, for my feeble mind, I fear it is not enough

Catch glimpse of a falling star

Illuminating the depths of our world

And burning away the pestilence of mankind

Oh my god, send your rain!

There will be no more death or mourning, no more crying or pain

For the old order of things has passed away.

Write this down:

All of this has passed away!

It is done!

Kom, nu kind!

Dit is allemaal tijdelijk:

Ik ben slechts een schip dat deze vloek draagt

En ik kan maar zo lang rennen

Kom nu Heer, uw woonplaats is nu bij de mensen

Stuur je regen, open dan de lucht!

Ze zeggen dat je snel komt, maar Heer, het is zo lang geleden

Ik begin het zicht te verliezen

De troost van het likken van mijn wonden heeft ertoe geleid dat ik mijn geloof heb gecompromitteerd

In alles wat je wilde creëren

Er is geen zon of maan, want je zult zo fel branden

We zullen schaduwen worden in de warmte van jouw licht

Ik ben het zat om zo mager te zijn, dus ik heb constant geruststelling nodig om de

gaten in mijn borst, en ik kraak, ik breek eindelijk.

Oh, laat me afbrokkelen

tot ik niets meer ben dan stof, en me opnieuw maak om mezelf te weerstaan ​​en dit

scheiding.

Ze zeggen dat we alleen onszelf zijn, maar dit is duidelijk niet zo

genoeg.

Ik heb zo vaak het gevoel gehad om op te geven en ik houd vast aan mijn

vingertoppen en ik heb zin om te schreeuwen, ik voel me zo alleen.

En hoewel ik het heb gehoord

je stem voor, voor mijn zwakke geest, ik vrees dat het niet genoeg is

Vang een glimp op van een vallende ster

De diepten van onze wereld verlichten

En het wegbranden van de pest van de mensheid

Oh mijn god, stuur je regen!

Er zal geen dood of rouw meer zijn, geen huilen of pijn meer

Want de oude orde der dingen is voorbij.

Schrijf dit op:

Dit alles is voorbij!

Het is gebeurd!