The Machine Stops - A Hope For Home

A cold steel womb.

a distorted view.

A deafening hum that wont be subdued

We’ve found our being within the churning, and the gears that are turning,

but to what End?

This is not what I’m meant for, this is not what i am.

A cog, a spoke in the machinery of men

That never takes us to where we haven’t been.

Is it too late to take this all back?

If i plant my feet upon this trail without a reason or destination,

Then this ship has sunk before its sailed.

An endless churning roar, a labyrinth of steel and ore.

Our blood becomes the oil, a meaningless, purposeless toil.

You are all mindless sheep

Just a piece of the machine.

Keep fueling your hopeless dreams,

They will never mean a thing.

Detach: can we pull these wires from our veins?

Divide our flesh, our blood, our names.

In the face of the machine i see my reflection stand and turn, as I walk.

I’m never coming back.

Een koude stalen baarmoeder.

een vervormde weergave.

Een oorverdovend gezoem dat niet onderdrukt wordt

We hebben ons wezen gevonden in het karnen, en de tandwielen die draaien,

maar tot welk einde?

Dit is niet waar ik voor bedoeld ben, dit is niet wat ik ben.

Een tandwiel, een spaak in de machinerie van mannen

Dat brengt ons nooit waar we niet zijn geweest.

Is het te laat om dit allemaal terug te nemen?

Als ik mijn voeten op dit pad plant zonder reden of bestemming,

Dan is dit schip gezonken voordat het zeilde.

Een eindeloos karnen gebrul, een labyrint van staal en erts.

Ons bloed wordt de olie, een zinloos, doelloos zwoegen.

Jullie zijn allemaal hersenloze schapen

Slechts een onderdeel van de machine.

Blijf je hopeloze dromen voeden,

Ze zullen nooit iets betekenen.

Losmaken: kunnen we deze draden uit onze aderen trekken?

Verdeel ons vlees, ons bloed, onze namen.

Voor de machine zie ik mijn spiegelbeeld staan ​​en draaien terwijl ik loop.

Ik kom nooit meer terug.