Post Tenebras Lux - A Hope For Home

Under a dim lit sky shadows marched like statues

Darkness was coursing throughout their veins, and light shone from their eyes

It was all they had, but it was not enough to light their way:

A silent march into awaiting graves

Turned my back against the night, toward the hope that there’s a place where

truth abides

For here we’re left to wonder why we douse the flame and there is nothing left

inside

We have become as the ravens.

mighty in number and blotting out the sun

Here my will could never contend: is this not cold and bent?

Where does my volition fit in?

Too weak to wade amongst the dead, to tired to stand amongst the rest

So face the sky and tell me how you gauge living in vain?

Show me the crooked and bent, the shape of contempt

We’ve buried the flame

But i contend to dig it up again

Onder een slecht verlichte lucht marcheerden schaduwen als standbeelden

Duisternis stroomde door hun aderen en er scheen licht uit hun ogen

Het was alles wat ze hadden, maar het was niet genoeg om hun weg te verlichten:

Een stille mars naar wachtende graven

Ik keerde mijn rug tegen de nacht, in de richting van de hoop dat er een plek is waar

waarheid blijft

Want hier blijven we ons afvragen waarom we de vlam doven en er is niets meer over

binnenkant

We zijn geworden als de raven.

machtig in aantal en de zon uitwissend

Hier zou mijn wil nooit kunnen strijden: is dit niet koud en krom?

Waar past mijn wil in?

Te zwak om tussen de doden te waden, te moe om tussen de rest te staan

Dus kijk naar de lucht en vertel me hoe je inschat dat je tevergeefs leeft?

Laat me het kromme en gebogen zien, de vorm van minachting

We hebben de vlam begraven

Maar ik pleit ervoor om het weer op te graven