Seasons - A Hope For Home

We’ve conquered everything

These minds and these machines

By our hands the earth stops its spin

And with our will it begins again.

But our first breath is as our last.

Will the heavens still shine without our gaze?

And will the seasons still pass if there’s no one to count the days?

We fade like the summer leaves in fall

Then drift with the winters wind.

And still we thought that we were gods

But we’re nothing more

Than a grain of sand in time

We’ve conquered everything, these minds and these machines.

By our hands the earth stops its spin, and with our will it begins again.

But when the mountains turn to dust, and the rivers all run dry,

When my final breath has come and gone, this place will carry on.

We are nothing more than grains of sand on the shores of time.

We hebben alles overwonnen

Deze geesten en deze machines

Door onze handen stopt de aarde met draaien

En met onze wil begint het opnieuw.

Maar onze eerste ademtocht is als onze laatste.

Zal de hemel nog steeds schijnen zonder onze blik?

En zullen de seizoenen nog steeds voorbijgaan als er niemand is om de dagen te tellen?

We vervagen zoals de zomerbladeren in de herfst

Dan drijven met de winters wind.

En toch dachten we dat we goden waren

Maar we zijn niets meer

Dan een korrel zand in de tijd

We hebben alles overwonnen, deze geesten en deze machines.

Door onze handen stopt de aarde met draaien, en met onze wil begint ze opnieuw.

Maar als de bergen in stof veranderen en alle rivieren opdrogen,

Wanneer mijn laatste adem is gekomen en gegaan, zal deze plek doorgaan.

We zijn niets meer dan zandkorrels aan de oevers van de tijd.