Это было давно, лет 17 назад - Жанна Бичевская

Это было давно:

Лет семнадцать назад,

Вёз я девушку трактом почтовым.

Круглолица, бела,

Словно тополь стройна,

И покрыта платочком шелковым.

Попросила она,

Чтобы песню ей спел

Я запел, и она подхватила.

А кругом тишина,

Только я да она

И луна так лукаво светила.

Вдруг, казачий разъезд

Перерезал нам путь

Тройка быстрая вкопано встала.

Кто-то выстрелил вдруг

Прямо в девичью грудь,

И она как цветочек завяла.

Перед смертью она

Признавалася мне,

От жандармов я нынче бежала,

Но злодейка судьба

Здесь настигла меня,

И навеки она замолчала.

Там в дали за рекой

Холм высокий стоит,

Холм высокий, поросший травою.

А под этим холмом

Крепко девица спит,

Что взяла мою песню с собою.

Het was lang geleden:

Zeventien jaar geleden

Ik nam het meisje per post mee.

mollig, wit,

Zoals een populier slank is,

En bedekt met een zijden sjaal.

Zij vroeg

Om een ​​liedje voor haar te zingen

Ik zong en zij nam op.

En overal is stilte

Alleen ik en zij

En de maan scheen zo sluw.

Plotseling, een Kozakkenpatrouille

snijd ons pad

Het drietal stond snel op.

Iemand schoot plotseling

Recht in de borst van een meisje

En ze verdorde als een bloem.

Voor haar dood heeft ze

aan mij bekend

Vandaag rende ik weg van de gendarmes,

Maar het vileine lot

Hier haalde ik me in

En voor altijd was ze stil.

Daar in de verte over de rivier

De heuvel is hoog

De heuvel is hoog, begroeid met gras.

En onder deze heuvel

Het meisje slaapt heerlijk

Dat nam mijn lied mee.