Я корабль конвоя - Александр Розенбаум

Впереди океан… Командир мой спокоен —

Безрассудство и риск у него не в чести.

Позади караван, я — корабль конвоя,

И обязан свой транспорт домой довести.

А мне тесно в строю, и мне хочется боя,

Я от бака до юта в лихорадке дрожу.

Но приказ есть приказ: я — корабль конвоя.

Это значит, себе я не принадлежу.

Третьи сутки идем.

Солнце палубу греет.

Не поход боевой, а шикарный круиз.

И расслабился транспорт, навалился на леер,

Что с гражданских возьмешь?

Только я не турист.

Я-то знаю, чего тишина эта стоит,

Я готов каждый миг опознать их дозор.

Аппараты на «товсь!», я — корабль конвоя,

Я-то знаю, что значит подставить свой борт.

Ну, накаркал: «Полундра!», выдал пеленг акустик.

Чуть правее по курсу шум винтов сзрезал ночь.

Веселее, ребята, не давай волю грусти,

Ждал я этой минуты и смогу вам помочь!

Мы догоним ее.

Но зачем?

Что такое?

Почему «стоп машина!»

и я в дрейфе лежу?

Почему я не волен?.. Почему я в конвое?..

Почему сам себе я не принадлежу.

Почему я не волен?.. Почему я в конвое?..

Почему сам себе я не принадлежу…

Громом сотни стволов салютует нам база,

Обознались, наверно, я ведь шел, как овца.

В море я за врагом не погнался ни разу

И в жестоком сражение не стоял до конца.

Кто спасет мою честь?

Кто их кровью умоет?

Командир, я прошу, загляни мне в глаза.

И сказал он в ответ: «Ты — корабль конвоя.

Мы дошли, значит, этим ты все доказал!»

Vooruit op de oceaan ... Mijn commandant is kalm -

Roekeloosheid en risico zijn niet ter ere van hem.

Achter de karavaan ben ik een konvooischip,

En hij is verplicht zijn vervoer mee naar huis te nemen.

En ik ben krap in de gelederen, en ik wil vechten,

Ik tril van de tank naar de poep van de koorts.

Maar een bevel is een bevel: ik ben een konvooischip.

Dit betekent dat ik niet van mezelf ben.

De derde dag gaan we.

De zon verwarmt het dek.

Geen gevechtscampagne, maar een luxe cruise.

En het transport ontspande, viel op de rails,

Wat neem je van burgers af?

Alleen ben ik geen toerist.

Ik weet wat deze stilte waard is

Ik ben klaar om hun horloge elk moment te herkennen.

Apparaten op "tovs!", Ik ben een konvooischip,

Ik weet wat het betekent om je bord te vervangen.

Nou, hij kraste: "Polundra!", De akoestiek gaf de peiling.

Een beetje naar rechts langs de baan sneed het geluid van propellers door de nacht.

Meer plezier, jongens, geef geen lucht aan verdriet,

Ik heb op dit moment gewacht en ik kan je helpen!

We zullen haar inhalen.

Maar waarom?

Wat?

Waarom "stop de auto!"

en lig ik in een drift?

Waarom ben ik niet vrij?.. Waarom zit ik in een escorte?..

Waarom ben ik niet van mezelf.

Waarom ben ik niet vrij?.. Waarom zit ik in een escorte?..

Waarom ben ik niet van mezelf...

Met een donder van honderden stammen groet de basis ons,

Ze herkenden me waarschijnlijk, want ik liep als een schaap.

In de zee heb ik nooit de vijand achtervolgd

En in een felle strijd hield hij het niet vol.

Wie zal mijn eer redden?

Wie zal ze wassen met bloed?

Commandant, ik vraag u in mijn ogen te kijken.

En hij antwoordde: “Je bent een konvooischip.

We hebben bereikt, dus je hebt alles bewezen!”