Le moyenâgeux - Georges Brassens

Le seul reproche, au demeurant

Qu’aient pu mériter mes parents

C’est d’avoir pas joué plus tôt

Le jeu de la bête à deux dos

Je suis né, même pas bâtard

Avec cinq siècles de retard

Pardonnez-moi, Prince, si je

Suis foutrement moyenâgeux

Ah !

que n’ai-je vécu, bon sang !

Entre quatorze et quinze cent

J’aurais retrouvé mes copains

Au Trou de la pomme de pin

Tous les beaux parleurs de jargon

Tous les promis de Montfaucon

Les plus illustres seigneuries

Du royaum' de truanderie

Après une franche repue

J’eusse aimé, toute honte bue

Aller courir le cotillon

Sur les pas de François Villon

Troussant la gueuse et la forçant

Au cimetièr' des Innocents

Mes amours de ce siècle-ci

N’en aient aucune jalousie…

J’eusse aimé le corps féminin

Des nonnettes et des nonnains

Qui, dans ces jolis tamps bénis

Ne disaient pas toujours «nenni «Qui faisaient le mur du couvent

Qui, Dieu leur pardonne !

souvent

Comptaient les baisers, s’il vous plaît

Avec des grains de chapelet

Ces p’tit’s s?

urs, trouvant qu'à leur goût

Quatre Evangil’s c’est pas beaucoup

Sacrifiaient à un de plus:

L'évangile selon Vénus

Témoin: l’abbesse de Pourras

Qui fut, qui reste et restera

La plus glorieuse putain

De moines du quartier Latin

A la fin, les anges du guet

M’auraient conduit sur le gibet

Je serais mort, jambes en l’air

Sur la veuve patibulaire

En arrosant la mandragore

L’herbe aux pendus qui revigore

En bénissant avec les pieds

Les ribaudes apitoyées

Hélas !

tout ça, c’est des chansons

Il faut se faire une raison

Les choux-fleurs poussent à présent

Sur le charnier des Innocents

Le Trou de la pomme de pin

N’est plus qu’un bar américain

Y a quelque chose de pourri

Au royaum' de truanderie

Je mourrai pas à Montfaucon

Mais dans un lit, comme un vrai con

Je mourrai, pas même pendard

Avec cinq siècles de retard

Ma dernière parole soit

Quelques vers de Maître François

Et que j’emporte entre les dents

Un flocon des neiges d’antan…

Ma dernière parole soit

Quelques vers de Maître François…

Pardonnez-moi, Prince, si je

Suis foutrement moyenâgeux

De enige klacht echter

Wat hadden mijn ouders verdiend

Het is niet eerder gespeeld

Het beest met twee ruggen

Ik ben geboren, niet eens een klootzak

Vijf eeuwen achter

Vergeef me, prins, als ik...

Ben verdomd middeleeuws

Ah!

wat heb ik niet meegemaakt, verdomme!

Tussen veertien en vijftienhonderd

Ik zou mijn vrienden hebben gevonden

Bij dennenappelgat

Alle jargonpraters

Alle beloften van Montfaucon

De meest illustere heerlijkheden

Uit het rijk van de kromming

Na een openhartig feest

Ik zou hebben liefgehad, alle schande dronken

Ga de cotillion runnen

In de voetsporen van François Villon

De bedelaar opbinden en haar dwingen

Op de begraafplaats van de onschuldigen

Mijn liefdes van deze eeuw

Heb geen jaloezie...

Ik had graag het vrouwelijk lichaam gehad

Nonnen en nonnen

Wie in deze gezegende mooie tampons

Zei niet altijd 'nee' die het klooster ommuurden

Wie, God vergeef het hen!

vaak

Tel de kussen, alsjeblieft

Met rozenkrans kralen

Deze kleine s?

urs, vinden dat naar hun zin

Vier evangeliën is niet veel

Opgeofferd aan nog een:

Het evangelie volgens Venus

Getuige: Abdis van Pourras

Wie was, wie blijft en zal blijven

De meest glorieuze hoer

Van monniken uit het Quartier Latin

Op het einde, de engelen van het horloge

Zou me naar de galg hebben geleid

Ik zou dood zijn, benen omhoog

Op de sinistere weduwe

Door de mandrake water te geven

Het kruid van opgehangen mannen dat verkwikt

Zegen met de voeten

De medelijdende schurken

Helaas!

het zijn allemaal liedjes

Je moet een besluit nemen

De bloemkolen zijn nu aan het groeien

Op het Keel der Innocents

Het dennenappelgat

Niet langer alleen een Amerikaanse bar

Er is iets rot

In het rijk van de kromming

Ik zal niet sterven in Montfaucon

Maar in een bed, als een echte eikel

Ik zal sterven, zelfs geen eikel

Vijf eeuwen achter

Mijn laatste woord is

Enkele verzen van Meester François

En die ik tussen mijn tanden draag

Een sneeuwvlokje van weleer...

Mijn laatste woord is

Een paar verzen van Meester François...

Vergeef me, prins, als ik...

Ben verdomd middeleeuws