Баллада об относительности возраста - Михаил Анчаров

Не то весна,

Не то слепая осень.

Не то сквозняк,

Не то не повезло.

Я вспомнил вдруг,

Что мне уж тридцать восемь.

Пора искать

Земное ремесло.

Пора припомнить,

Что земля поката,

Что люди спят

В постелях до зари,

Что по дворам

До самого заката

Идут в полет

Чужие сизари.

Пора грузить

Пожитки на телегу,

Пора проститься

С песенкой лихой,

Пора ночлег

Давно считать ночлегом

И хлебом — хлеб,

А песню — шелухой.

Пора Эсхила

Путать с Эмпедоклом,

Пора Джульетту

Путать с Мазина.

Мне тыща лет,

Романтика подохла,

Но нет, она

Танцует у окна.

Ведь по ночам

Ревут аккордеоны,

И джаз играет

В заревах ракет,

И по очам

Девчонок удивленных

Бредет мечта

О звездном языке.

Чтобы земля,

Как сад благословенный,

Произвела

Людей, а не скотов,

Чтоб шар земной

Помчался по вселенной,

Пугая звезды

Запахом цветов.

Я стану петь,

Ведь я же пел веками.

Не в этом дело.

Некуда спешить.

Мне только год,

Вода проточит камень,

А песню спеть —

Не кубок осушить.

Niet die lente

Niet die blinde herfst.

Niet dat ontwerp

Dat geluk is niet zo.

Ik herinnerde het me ineens

Dat ik al achtendertig ben.

Het is tijd om te zoeken

Aarde ambacht.

Het is tijd om te onthouden

Dat de aarde glooiend is

dat mensen slapen

In bed tot het ochtendgloren

Wat is er in de tuinen

Tot zonsondergang

Ze gaan vliegen

Buitenaardse sisari.

Het is tijd om te verzenden

spullen op een kar,

Het is tijd om afscheid te nemen

Met een onstuimig lied

Het is tijd voor de nacht

Het wordt al lang beschouwd als een overnachting

En brood - brood,

En het lied is een kaf.

Het is tijd voor Aeschylus

Verward met Empedocles,

Tijd voor Julia

Verwar met Mazin.

Ik ben duizend jaar oud

Romantiek is vervaagd

Maar nee, zij

Dansen bij het raam.

Immers, 's nachts

brullende accordeons,

En er speelt jazz

In de gloed van raketten,

En bij de ogen

Verrast meisjes

dwalende droom

Over de sterrentaal.

Zodat de aarde

Als een gezegende tuin

geproduceerd

Mensen, geen vee

Zodat de wereld

Gehaast door het heelal,

de sterren bang maken

De geur van bloemen.

ik zal zingen

Ik zing tenslotte al eeuwen.

In dit geval niet.

Nergens te haasten.

ik ben nog maar een jaar oud

Het water zal door de steen snijden

En zing een lied -

Droog de beker niet af.