Баллада о мечтах - Михаил Анчаров

В германской дальней стороне

Увял великий бой.

Идет по выжженной стерне

Солдат передовой.

Конец войны.

Река, ворча,

Катает голыши;

И трупы синие торчат,

Вцепившись в камыши.

И ветер падалью пропах,

Хитер и вороват.

И охряные черепа

Смеяться норовят.

Лежит, как тяжкое бревно,

Вонючая жара.

Земля устала — ей давно

Уж отдохнуть пора.

И вот на берегу реки

И на краю земли

Присел солдат.

И пауки

Попрятались в пыли.

И прежде чем большие дни

Идти в обратный путь,

Мечта измученная с ним

Присела отдохнуть.

И он увидел, как во сне,

Такую благодать,

Что тем, кто не был на войне.

Вовек не увидать.

Он у ворот.

Он здесь.

Пора.

Вошел не горячась.

И все мальчишки со двора

Сбегаются встречать.

Друзья кричат ему: Привет!

-

И машут из окна.

Глядят на пыльный пистолет,

Глядят на ордена.

Потом он будет целовать

Жену, отца и мать.

Он будет сутки пировать

И трое суток спать.

Потом он вычистит поля

От мусора войны:

Поля, обозами пыля,

О ней забыть должны.

Заставит солнце круглый год

Сиять на небесах,

И лед растает от забот

На старых полюсах.

Навек покончивши с войной

(И это будет в срок),

Он перепашет шар земной

И вдоль и поперек.

И вспомнит он, как видел сны

Здесь, у чужой реки;

Как пережил он три войны

Рассудку вопреки.

In de Duitse verre kant

De grote strijd is vervaagd.

Wandelingen langs de verschroeide stoppels

Soldaat in de frontlinie.

Einde van de oorlog.

Rivier, mopperen,

Rolt naakt;

En blauwe lijken steken uit,

Vastklampen aan het riet.

En de wind rook naar aas,

Een bedrieger en een dief.

En oker schedels

Ze proberen te lachen.

Ligt als een zwaar stuk hout

Stinkende hitte.

De aarde is moe - dat is al lang zo

Het is tijd om te rusten.

En hier op de oever van de rivier

En aan de rand van de aarde

De soldaat ging zitten.

en spinnen

We verstopten ons in het stof.

En voor de grote dagen

Ga terug

Droom gekweld met hem

Ze ging zitten om te rusten.

En hij zag, als in een droom,

zo'n genade

Hoe zit het met degenen die niet in de oorlog waren.

Nooit te zien.

Hij staat bij de poort.

Hij is hier.

Het is tijd.

Hij kwam binnen zonder opgewonden te raken.

En alle jongens van de tuin

Ren om te ontmoeten.

Vrienden roepen naar hem: Hallo!

-

En ze zwaaien vanuit het raam.

Ze kijken naar het stoffige pistool,

Ze bekijken de bestellingen.

Dan zal hij kussen

Vrouw, vader en moeder.

Hij zal dagenlang feesten

En drie dagen slapen.

Dan zal hij de velden schoonmaken

Uit het oorlogsafval:

Velden, konvooien van stof,

Ze moet vergeten worden.

Laat de zon het hele jaar schijnen

Schijn in de lucht

En het ijs zal smelten van zorgen

Bij de oude palen.

Voor altijd een einde maken aan de oorlog

(En het zal op tijd zijn)

Hij zal de wereld omploegen

En langs en over.

En hij zal zich herinneren hoe hij gedroomd heeft

Hier, bij een vreemde rivier;

Hoe hij drie oorlogen overleefde

Reden tegengesteld.