Balthazar Impresario - Frank Turner

My name is Balthazar, impresario

And you’ll find me at the bottom of the page

I have artist’s hands, though I’m a working man

But my craft has been forgotten by the age

So tonight will be my last night on the stage

This is my family’s trade, my father built this place

At the turning of the twentieth century

I have been working here for some fifty years

But the young these days are glued to TV screens

And the old girl is dying on her feet

Once more to the boards

One more curtain call

Give the crowd everything they’re asking for and more

Always make them laugh

Try to make them cry

Always take the stage like it’s the last night of your life

My friends from theatre school all thought I was a fool

For leaving Shakespeare for the music hall

And now my son’s left home, and set out on his own

And the critics think we’re quaint but set to fall

But they’ve only seen the show from the stalls

And all the things I’ve seen behind these tattered seams

And all the upturned faces with the lamplight in their eyes

And each imperfect turn flickers as it burns

It only lasts a moment but for me they’ll never die

We are respected

We’re not remembered

We are the ghosts of Vaudeville

Unnumbered

We are the fathers of the halls

Yeah, but we’ll never be famous

We aren’t just artists, we are something more

We’re entertainers

I smooth my thinning hair in a gilded mirror

To try to hide the tell-signs of my age

My name is Balthazar, impresario

And tonight will be my last night on the stage

Mijn naam is Balthazar, impresario

En je vindt me onderaan de pagina

Ik heb kunstenaarshanden, hoewel ik een werkende man ben

Maar mijn ambacht is door de jaren heen vergeten

Dus vanavond wordt mijn laatste nacht op het podium

Dit is het beroep van mijn familie, mijn vader heeft deze plek gebouwd

Aan het begin van de twintigste eeuw

Ik werk hier al zo'n vijftig jaar

Maar de jongeren zijn tegenwoordig gekluisterd aan tv-schermen

En het oude meisje sterft op haar voeten

Nog een keer naar de planken

Nog een gordijnoproep

Geef het publiek alles waar ze om vragen en meer

Maak ze altijd aan het lachen

Probeer ze te laten huilen

Betreed altijd het podium alsof het de laatste avond van je leven is

Mijn vrienden van de toneelschool dachten allemaal dat ik een dwaas was

Voor het verlaten van Shakespeare voor de music hall

En nu is mijn zoon het huis uit en is hij alleen op pad gegaan

En de critici denken dat we vreemd zijn, maar op het punt staan ​​te vallen

Maar ze hebben de show alleen vanuit de kramen gezien

En alle dingen die ik heb gezien achter deze gescheurde naden

En alle omgekeerde gezichten met het lamplicht in hun ogen

En elke onvolmaakte bocht flikkert terwijl hij brandt

Het duurt maar even, maar voor mij gaan ze nooit dood

We worden gerespecteerd

We worden niet herinnerd

Wij zijn de geesten van Vaudeville

ongenummerd

Wij zijn de vaders van de zalen

Ja, maar we zullen nooit beroemd worden

We zijn niet alleen artiesten, we zijn iets meer

Wij zijn entertainers

Ik strijk mijn dunner wordende haar glad in een vergulde spiegel

Om te proberen de signalen van mijn leeftijd te verbergen

Mijn naam is Balthazar, impresario

En vanavond zal mijn laatste nacht op het podium zijn