A' l'ombre du coeur de ma mie - Georges Brassens

Un jour qu’elle faisait semblant

D'être la Belle au bois dormant

Et moi, me mettant à genoux, (bis)

Bonnes fées, sauvegardez-nous !

(bis)

Sur ce coeur j’ai voulu poser

Une manière de baiser

Alors cet oiseau de malheur (bis)

Se mit à crier au voleur !

(bis)

Au voleur !

et à l’assassin !

Comme si j’en voulais à son sein

Aux appels de cet étourneau, (bis)

Grand branle-bas dans Landerneau: (bis)

Tout le monde et son père accourt

Aussitôt lui porter secours

Tant de rumeurs, de grondements, (bis)

Ont fait peur aux enchantements, (bis)

Et la belle désabusée

Ferma son coeur à mon baiser

Et c’est depuis ce temps, ma soeur, (bis)

Que je suis devenu chasseur, (bis)

Que mon arbalète à la main

Je cours les bois et les chemins

Op een dag deed ze alsof

Doornroosje zijn

En ik, op mijn knieën, (tweemaal)

Goede feeën, red ons!

(bis)

Op dit hart wilde ik liggen

Een manier om te kussen

Dus deze ongeluksvogel (tweemaal)

Begon te schreeuwen dief!

(bis)

Dief!

en naar de moordenaar!

Alsof ik wat in haar wilde hebben

Bij de roep van deze spreeuw, (herhaal)

Grote commotie in Landerneau: (bis)

Iedereen en zijn vader komen aanrennen

Help hem onmiddellijk

Zoveel geruchten, gerommel, (herhaal)

Heb de betoveringen doen schrikken, (tweemaal)

En de gedesillusioneerde schoonheid

Sluit haar hart voor mijn kus

En het is sindsdien, mijn zus, (tweemaal)

Dat ik een jager werd, (tweemaal)

Dan mijn kruisboog in de hand

Ik ren door de bossen en de paden