The Banks of the Lee - Silly Wizard

When two lovers meet down beside the green bower

When two lovers meet down beneath the green tree

When Mary, fond Mary, declared to her lover

«You have stolen my poor heart from the Banks of the Lee»

I loved her very dearly, so true and sincerely

There was no one in this wide world I loved better than she

Every bush, every bower, every sweet Irish flower

Reminds me of my Mary, on the banks of the Lee

«Don't stay out late, love, on the moorlands, my Mary

Don’t stay out late, love, on the moorlands from me»

How little was our notion when we parted on the ocean

That we were forever parted from the Banks of the Lee

I will pluck her some roses, some blooming Irish roses

I will pluck her some roses, the fairest that ever grew

And I’ll leave them on the grave of my own true lovely Mary

In that cold and silent churchyard where she sleeps ‘neath the dew

Wanneer twee geliefden elkaar ontmoeten naast het groene prieel

Wanneer twee geliefden elkaar ontmoeten onder de groene boom

Toen Mary, dol op Mary, aan haar minnaar verklaarde:

«Je hebt mijn arme hart gestolen van de oevers van de Lee»

Ik hield heel veel van haar, zo oprecht en oprecht

Er was niemand in deze wijde wereld van wie ik meer hield dan zij

Elke struik, elk prieel, elke zoete Ierse bloem

Doet me denken aan mijn Mary, aan de oevers van de Lee

«Blijf niet te laat op, liefje, op de heide, mijn Mary

Blijf niet te laat op, liefje, op de heide van mij»

Hoe weinig was ons idee toen we scheidden op de oceaan

Dat we voor altijd gescheiden waren van de oevers van de Lee

Ik zal wat rozen voor haar plukken, wat bloeiende Ierse rozen

Ik zal wat rozen voor haar plukken, de mooiste die ooit groeide

En ik zal ze achterlaten op het graf van mijn eigen echte lieve Mary

Op dat koude en stille kerkhof waar ze 'onder de dauw' slaapt