В сказку пусти меня - Надежда Кадышева, Золотое кольцо

В окнах твоих огни давно погашены,

Дом захватили сны сказкою крашены.

Дом захватили сны сказкою крашены.

В сказку пусти меня белой лебёдушкой,

Там подплыви ко мне сказочной лодочкой.

Проигрыш.

Лодочку обовью белой кувшинкою,

В душу твою войду колкою льдинкою.

В душу твою войду колкою льдинкою.

Может тоску мою так передам тебе

И наяву, тогда вспомнишь ты обо мне.

Проигрыш.

Сердце откроется, чтобы любовь пустить,

Белой лебёдушкой будет она там жить.

Белой лебёдушкой будет она там жить.

Ну, а пока огни в окнах погашены,

Дом захватили сны сказкою крашены.

Дом захватили сны сказкою крашены.

In je ramen zijn de lichten al lang gedoofd,

Het huis werd gevangen door dromen, beschilderd met een sprookje.

Het huis werd gevangen door dromen, beschilderd met een sprookje.

Laat me in een sprookje met een witte zwaan,

Daar, zwem naar me toe met een fantastische boot.

Verliezen.

Ik zal de boot omwikkelen met een witte waterlelie,

Ik zal je ziel binnendringen met een scherp stuk ijs.

Ik zal je ziel binnendringen met een scherp stuk ijs.

Misschien zal ik mijn verlangen aan jou overbrengen

En in werkelijkheid, dan zul je je me herinneren.

Verliezen.

Het hart gaat open om liefde binnen te laten

Ze zal daar leven als een witte zwaan.

Ze zal daar leven als een witte zwaan.

Nou, terwijl de lichten in de ramen uit zijn,

Het huis werd gevangen door dromen, beschilderd met een sprookje.

Het huis werd gevangen door dromen, beschilderd met een sprookje.