Не думал об этом - 43ai

Ты хотел знать как живут поэты?

Никогда не думал об этом?

Ты медлил с ответом —

Я дунул

Сделав воду вином

И тыкву каретой

Словно подбитый тяжёлый объект

Несётся сверху далёких планет —

Поэт — не для звона монет

На шее петля — золотое колье

Жизнь — коробка конфет

Мои — с коньяком в карамели

Залип с ней на заднем сиденье

Стёкла пиздец запотели!

Позже залип с ней в отеле

Детка, я пизже чем мёртвый Есенин

Заказывай в баре коктейли

Представь, что этот вечер последний

Мы веселимся намедни

Тут сочетаются бренди и бредни

Кричи, порадуй соседей!

Как настоящая леди!

Морозы, берёзы медведи

В самой эпичной стране на планете,

Но мы не в санях, не в карете

Белый Экскалибур быстрый как ветер

От, а до я и обратно

От макушки до пяток

И с кончиков пальцев до лба

Меня Накрывает внезапно

И кругом идёт голова!

Давай забудем про завтра!

Давай Забудем что было вчера!

Моя ракета готова для старта

Она готова всегда!

Спаси меня МЧС!

Я плотно застрял в текстурах

Хочу, чтобы рук был — лес

Чтобы мы ощущали друг друга!

Слышишь вибрации звука?

Рифмы заходят без стука!

Ты словно с обложки лукбука —

Судьба интересная штука…

Поэты не выходят из круга

Поэты повторяются жутко

Их стихи — смертная скука

Мои стихи — злобная шутка

Поэзия — воля эпохи

И она всегда будет новой

Эти стихи придумали боги

И они легли тут основой

Когда уляжется пыль по обочинам

С наших камней постираются даты

То никому не захочется

Оглянуться обратно

Есть только секунда-момент

За пределом её — пустота

И пока микрофон не сел

Давай-ка посмотрим правде в глаза…"

Пусть высится пламенный столб

От всего, что до этого было

Небо темнеет в окне, как могила

Бумагой усыпанный стол

Мне с тобою, как после пива

Ты, как трава и текила

С тобой я не чувствую дна у залива

Не чувствую нос и лицо

Ты хотел знать как живут поэты?

Лучше б ты не думал об этом

Тут тлен, быт и пепел

Среди возни и сплетен

Ты свободней всех на свете,

Но для мира ты потерян

Лучше б ты не думал об этом

Wil je weten hoe dichters leven?

Nooit over nagedacht?

Je aarzelde met het antwoord -

ik blies

Waterwijn maken

En een pompoen bij een koets

Als een gebroken zwaar voorwerp

Haasten van boven verre planeten -

Een dichter is niet voor het gerinkel van munten

Op de nek zit een lus - een gouden ketting

Het leven is een doos chocolaatjes

De mijne zijn met cognac in karamel

Vast met haar op de achterbank

De bril is verdomd beslagen!

Later bij haar in het hotel blijven zitten

Baby, ik ben erger dan de dode Yesenin

Bestel cocktails aan de bar

Stel je voor dat deze avond de laatste is

We hebben plezier de andere dag

Het combineert cognac en onzin

Schreeuw, alstublieft de buren!

Als een echte dame!

Vorst, berkenberen

In het meest epische land ter wereld,

Maar we zitten niet in een slee, niet in een koets

Witte Excalibur zo snel als de wind

Van, a tot z en terug

Van kruin tot hakken

En van vingertoppen tot voorhoofd

Bedekt me plotseling

En het hoofd draait!

Laten we morgen vergeten!

Laten we vergeten wat er gisteren is gebeurd!

Mijn raket is klaar om te lanceren

Ze staat altijd klaar!

Red me MOE!

Ik zit vast in texturen

Ik wil handen hebben - een bos

Zodat we elkaar kunnen voelen!

Kun je de trillingen van het geluid horen?

Rijmpjes komen binnen zonder te kloppen!

Je bent als van de omslag van een lookbook -

Het lot is een interessant iets...

Dichters verlaten de cirkel niet

Dichters herhalen vreselijk

Hun gedichten zijn dodelijke verveling

Mijn poëzie is een slechte grap

Poëzie is de wil van het tijdperk

En het zal altijd nieuw zijn

Deze gedichten zijn geschreven door de goden

En zij vormden hier de basis

Wanneer het stof neerdaalt op de bermen

Datums worden van onze stenen gewist

Dat wil niemand

terug kijken

Er is maar een moment

Daarachter is leegte

En totdat de microfoon ging zitten

Laten we eerlijk zijn..."

Laat de vuurkolom rijzen

Van alles wat daarvoor was

De lucht wordt donker in het raam als een graf

met papier bezaaide tafel

Ik met jou, zoals na een biertje

Je bent als gras en tequila

Met jou voel ik de bodem van de baai niet

Ik voel mijn neus en gezicht niet

Wil je weten hoe dichters leven?

Je kunt er maar beter niet aan denken

Hier verval, leven en as

Tussen de drukte en roddels

Jij bent de meest vrije van allemaal in de wereld,

Maar voor de wereld ben je verloren

Je kunt er maar beter niet aan denken