Canto nuovo - Ivano Fossati

Generosa la pioggia generosa sia

che la notte dei pensieri porta via

infinito il rimpianto quando avremo capito

che non tutto sarebbe finito.

Tormentoso il cammino sotto un cielo nero

ma che l’uomo diventi uomo vero

siano dolci le parole se non capiremo

a cantare il dolore torneremo.

Non si muore d’amore ma si muore di fame

penseremo a chi vive come un cane

per un giorno di ricchezza non ci venderemo

ci saràtanto asfalto di meno.

Nel momento in cui le braccia si vorranno fermare

non avremo noi stessi da odiare

generosa la pioggia generosa sia

che la notte dei pensieri porta via.

Laat de regen genereus zijn

die de nacht van gedachten wegneemt

oneindige spijt als we het begrijpen

dat niet alles voorbij zou zijn.

Kwellend de weg onder een zwarte lucht

maar die man wordt een echte man

woorden zijn lief als we het niet begrijpen

om de pijn te zingen zullen we terugkeren.

Je sterft niet van liefde, maar je sterft van honger

we zullen denken aan degenen die leven als een hond

voor een dag van rijkdom zullen we niet verkopen

er zal veel minder asfalt zijn.

Op het moment dat de armen willen stoppen

we zullen onszelf niet hebben om te haten

genereus wees de regen genereus

die de nacht van gedachten wegneemt.