Lock Shut - Atena

You’ve come to know, these waters to well

They don’t mirror heaven, nor resemble hell

They’re ever reaching waters

Of angst and despair

It’s not bad to be fair

As it’s fear, not love, that conquers all

It’s always there when you fall

I am a hypocrite

It’s for survival, a way to feel normal

I have nothing to give

So why aren’t you fucking leaving

Shards of glass on dark, cold, floor

Lush, violent anger, held back no more

Relapse

Once more, defeat

Numbing

I’ve been waiting for this

Spin of insensibility

Shutting down

Then it turns around

A pleasant feeling of loss

A lovely smell of grief

Just take it from me

Nothing ever felt this bleak

You’ve come to know, these waters to well

They don’t mirror heaven, nor resemble hell

They’re ever reaching waters

Of angst and despair

As it’s fear, not love, that conquers all

It’s always there when you fall

I twist the cold hard steel till I hear it click

I pull back hard on the handle to make sure of it

These locked doors deliver the solitude that I’m looking for

To grey matter in civil war, they’re safe shores

I know the knocks on the door know that I need them

So I write my thoughts down, to save them

And these words are soliloqies

From minds that are their own damn enemies

I am a hypocrite

It’s for survival, a way to feel normal

I have nothing to give

So why aren’t you fucking leaving

Shards of glass on dark, cold, floor

Lush, violent anger, held back no more

Relapse

Once more, defeat

Je bent te weten gekomen dat deze wateren goed zijn

Ze weerspiegelen niet de hemel, noch lijken ze op de hel

Ze bereiken ooit het water

Van woede en wanhoop

Het is niet erg om eerlijk te zijn

Omdat het angst is, niet liefde, die alles overwint

Het is er altijd als je valt

Ik ben een hypocriet

Het is om te overleven, een manier om je normaal te voelen

Ik heb niets te geven

Dus waarom ga je verdomme niet weg?

Glassplinters op donkere, koude, vloer

Weelderige, gewelddadige woede, niet meer tegengehouden

Terugval

Nog een keer, nederlaag

verdovend

Hier heb ik op gewacht

Spin van ongevoeligheid

Afsluiten

Dan draait het om

Een prettig gevoel van verlies

Een heerlijke geur van verdriet

Neem het maar van me aan

Niets heeft ooit zo somber gevoeld

Je bent te weten gekomen dat deze wateren goed zijn

Ze weerspiegelen niet de hemel, noch lijken ze op de hel

Ze bereiken ooit het water

Van woede en wanhoop

Omdat het angst is, niet liefde, die alles overwint

Het is er altijd als je valt

Ik draai het koude harde staal totdat ik het hoor klikken

Ik trek hard aan het handvat om er zeker van te zijn

Deze gesloten deuren bieden de eenzaamheid waar ik naar op zoek ben

Voor de grijze stof in een burgeroorlog, het zijn veilige kusten

Ik weet dat er op de deur wordt geklopt, weet dat ik ze nodig heb

Dus ik schrijf mijn gedachten op om ze te bewaren

En deze woorden zijn monologen

Van geesten die hun eigen verdomde vijanden zijn

Ik ben een hypocriet

Het is om te overleven, een manier om je normaal te voelen

Ik heb niets te geven

Dus waarom ga je verdomme niet weg?

Glassplinters op donkere, koude, vloer

Weelderige, gewelddadige woede, niet meer tegengehouden

Terugval

Nog een keer, nederlaag