Мне не жаль ничего - Надежда Кадышева, Золотое кольцо

Жизнь моя, ты летишь, словно конь,

Я тебя удержать не могу,

Ты летишь, выбивая огонь,

На камнях, на траве, на снегу.

Припев:

Ты неси меня, конь, в неоглядную даль,

Мне весны отгоревшей не жаль.

Мне не жаль никого, мне не жаль ничего,

Оттого и на сердце легко.

Мне не жаль никого, мне не жаль ничего,

Оттого и на сердце легко.

Я уже не вернусь в белый сад,

Под черёмуху первой любви.

Обманул меня ласковый взгляд,

Припев:

Ты неси меня, конь, в неоглядную даль,

Мне весны отгоревшей не жаль.

Мне не жаль никого, мне не жаль ничего,

Оттого и на сердце легко.

Мне не жаль никого, мне не жаль ничего,

Оттого и на сердце легко.

Проигрыш.

То леса, то луга, то поля,

Я забыла, где дом мой родной.

Вьётся по ветру грива коня,

Никого не осталось со мной.

Припев:

Ты неси меня, конь, в неоглядную даль,

Мне весны отгоревшей не жаль.

Мне не жаль никого, мне не жаль ничего,

Оттого и на сердце легко.

Мне не жаль никого, мне не жаль ничего,

Оттого и на сердце легко.

Mijn leven, je vliegt als een paard

ik kan je niet vasthouden

Je vliegt, het vuur doven,

Op stenen, op gras, op sneeuw.

Refrein:

Je draagt ​​me, paard, in de grenzeloze verte,

Ik heb geen medelijden met de verbrande lente.

Ik heb met niemand medelijden, ik heb nergens medelijden mee,

Daarom is het gemakkelijk voor het hart.

Ik heb met niemand medelijden, ik heb nergens medelijden mee,

Daarom is het gemakkelijk voor het hart.

Ik zal niet terugkeren naar de witte tuin,

Onder de kersenbloesems van de eerste liefde.

Een vriendelijke blik bedroog me,

Refrein:

Je draagt ​​me, paard, in de grenzeloze verte,

Ik heb geen medelijden met de verbrande lente.

Ik heb met niemand medelijden, ik heb nergens medelijden mee,

Daarom is het gemakkelijk voor het hart.

Ik heb met niemand medelijden, ik heb nergens medelijden mee,

Daarom is het gemakkelijk voor het hart.

Verliezen.

Nu bossen, dan weiden, dan velden,

Ik ben vergeten waar mijn huis is.

De manen van het paard krullen in de wind,

Niemand is bij mij weggegaan.

Refrein:

Je draagt ​​me, paard, in de grenzeloze verte,

Ik heb geen medelijden met de verbrande lente.

Ik heb met niemand medelijden, ik heb nergens medelijden mee,

Daarom is het gemakkelijk voor het hart.

Ik heb met niemand medelijden, ik heb nergens medelijden mee,

Daarom is het gemakkelijk voor het hart.