Le mecreant - Georges Brassens

Est-il en notre temps rien de plus odieux

De plus désespérant, que de n’pas croire en Dieu?

J’voudrais avoir la foi, la foi d’mon charbonnier

Qui est heureux comme un pape et con comme un panier

Mon voisin du dessus, un certain Blais' Pascal

M’a gentiment donné ce conseil amical

«Mettez-vous à genoux, priez et implorez

Faites semblant de croire, et bientôt vous croirez "

J’me mis à débiter, les rotules à terr'

Tous les Ave Maria, tous les Pater Noster

Dans les rues, les cafés, les trains, les autobus

Tous les de profundis, tous les morpionibus

Sur ces entrefait’s-là, trouvant dans les orties

Un' soutane à ma taill', je m’en suis travesti

Et, tonsuré de frais, ma guitare à la main

Vers la foi salvatric' je me mis en chemin

J’tombai sur un boisseau d’punais’s de sacristie

Me prenant pour un autre, en ch?

ur, elles m’ont dit

«Mon pèr', chantez-nous donc quelque refrain sacré

Quelque sainte chanson dont vous avez l’secret "

Grattant avec ferveur les cordes sous mes doigts

J’entonnai «le Gorille» avec «Putain de toi»

Criant à l’imposteur, au traître, au papelard

Ell’s veul’nt me fair' subir le supplic' d’Abélard

Je vais grossir les rangs des muets du sérail

Les bell’s ne viendront plus se pendre à mon poitrail

Grâce à ma voix coupée j’aurai la plac' de choix

Au milieu des petits chanteurs à la croix d’bois

Attirée par le bruit, un' dam' de Charité

Leur dit: «Que faites-vous?

Malheureus’s arrêtez

Y a tant d’homm’s aujourd’hui qui ont un penchant pervers

A prendre obstinément Cupidon à l’envers

Tant d’hommes dépourvus de leurs virils appas

A ceux qu’en ont encor' ne les enlevons pas "

Ces arguments massue firent un' grosse impression

On me laissa partir avec des ovations

Mais, su’l’chemin du ciel, je n’ferai plus un pas

La foi viendra d’ell'-même ou ell' ne viendra pas

Je n’ai jamais tué, jamais violé non plus

Y a déjà quelque temps que je ne vole plus

Si l’Eternel existe, en fin de compte, il voit

Qu’je m’conduis guèr' plus mal que si j’avais la foi

Is er in onze tijd iets verfoeilijkers?

Meer hopelozer dan niet in God geloven?

Ik zou graag het geloof willen hebben, het geloof van mijn houtskoolbrander

Wie is zo blij als een paus en dom als een mand

Mijn bovenbuurman, een zekere Blais' Pascal

Vriendelijk gaf me dit vriendelijke advies

"Kniel neer, bid en smeek"

Doe alsof je gelooft, en al snel zul je geloven"

Ik begon te debiteren, de knieschijven op de grond

Alle Ave Maria's, alle Pater Nosters

In de straten, cafés, treinen, bussen

Alle de profundis, alle morpionibus

Ondertussen zoekend in de brandnetels

Een soutane om mijn middel, ik vermomde het

En, tonsured vers, mijn gitaar in de hand

Op weg naar reddend geloof ging ik op weg

Ik viel op een schepel punaises uit de sacristie

Neemt u mij voor een ander, in ch?

jij, ze vertelden me

"Vader, zing ons een heilig refrein"

Een heilig lied waarvan jij het geheim hebt"

Vurig tokkelen op de snaren onder mijn vingers

Ik zong "de Gorilla" met "Fucking you"

Schreeuwende bedrieger, verrader, huckster

Ze willen me de kwelling van Abélard laten ondergaan

Ik zal de gelederen van de stompen van de seraglio doen zwellen

Bell zal niet meer aan mijn borst komen hangen

Dankzij mijn afgesneden stem zal ik de plaats van keuze hebben

Tussen de zangeressen bij het houten kruis

Getrokken door het lawaai, een 'dam' van Charity

Hij zei tegen hen: "Wat zijn jullie aan het doen?

Ongelukkige stop

Er zijn tegenwoordig zoveel mannen met een perverse neiging

Om Cupido koppig ondersteboven te nemen

Zoveel mannen ontdaan van hun mannelijke charmes

Voor degenen die ze nog hebben, laten we ze niet wegnemen"

Deze mokerargumenten maakten veel indruk

Ze lieten me gaan met staande ovaties

Maar op weg naar de hemel zal ik geen stap meer zetten

Geloof komt vanzelf of niet

Ik heb nooit vermoord, ook nooit verkracht

Ik vlieg al een tijdje niet meer

Als de Eeuwige bestaat, ziet hij uiteindelijk

Dat ik me niet veel slechter gedraag dan als ik geloof had