Dis quand reviendras-tu ? - Barbara

Voilà combien de jours, voilà combien de nuits

Voilà combien de temps que tu es reparti?

Tu m’as dit «Cette fois, c’est le dernier voyage»

Pour nos cœurs déchirés, c’est le dernier naufrage

Au printemps, tu verras, je serai de retour

Le printemps, c’est joli pour se parler d’amour

Nous irons voir ensemble les jardins refleuris

Et déambulerons dans les rues de Paris

Dis, quand reviendras-tu?

Dis, au moins le sais-tu

Que tout le temps qui passe ne se rattrape guère?

Que tout le temps perdu ne se rattrape plus

Le printemps s’est enfui depuis longtemps déjà

Craquent les feuilles mortes, brûlent les feux de bois

À voir Paris si beau dans cette fin d’automne

Soudain, je m’alanguis, je rêve, je frissonne

Je tangue, je chavire et comme la rengaine

Je vais, je viens, je vire, je me tourne, je me traîne

Ton image me hante, je te parle tout bas

Et j’ai le mal d’amour, et j’ai le mal de toi

Dis, quand reviendras-tu?

Dis, au moins le sais-tu

Que tout le temps qui passe ne se rattrape guère?

Que tout le temps perdu ne se rattrape plus

J’ai beau t’aimer encore, j’ai beau t’aimer toujours

J’ai beau n’aimer que toi, j’ai beau t’aimer d’amour

Si tu ne comprends pas qu’il te faut revenir

Je ferai de nous deux mon plus beau souvenir

Je reprendrai la route, le monde m'émerveille

J’irai me réchauffer à un autre soleil

Je ne suis pas de celles qui meurent de chagrin

Je n’ai pas la vertu des femmes de marins

Dis, quand reviendras-tu?

Dis, au moins le sais-tu

Que tout le temps qui passe ne se rattrape guère?

Que tout le temps perdu ne se rattrape plus

Dat is hoeveel dagen, dat is hoeveel nachten

Hoe lang ben je al weg?

Je vertelde me "Dit keer is de laatste reis"

Voor onze verscheurde harten is dit het laatste scheepswrak

In het voorjaar, je zult zien, ik kom terug

De lente is leuk om over liefde te praten

We gaan samen de bloeiende tuinen bekijken

En dwaal door de straten van Parijs

Vertel me, wanneer kom je terug?

Zeg, je weet het tenminste

Dat alle tijd die verstrijkt het nauwelijks goedmaakt?

Dat alle verloren tijd niet meer in te halen is

De lente is allang verdwenen

Kraak de dode bladeren, verbrand de vreugdevuren

Om Parijs zo mooi te zien in deze late herfst

Opeens ben ik loom, ik droom, ik ril

Ik werp, ik kapseis en hou van het deuntje

Ik ga, ik kom, ik draai, ik draai, ik kruip

Je beeld achtervolgt me, ik fluister tegen je

En ik ben ziek van liefde, en ik ben ziek van jou

Vertel me, wanneer kom je terug?

Zeg, je weet het tenminste

Dat alle tijd die verstrijkt het nauwelijks goedmaakt?

Dat alle verloren tijd niet meer in te halen is

Ik hou misschien nog steeds van je, misschien hou ik nog steeds van je

Ik mag alleen van jou houden, ik mag van je houden met liefde

Als je dat niet begrijpt, moet je terugkomen

Ik zal van ons twee mijn dierbaarste herinnering maken

Ik ga weer op pad, de wereld verbaast me

Ik ga warm naar een andere zon

Ik ben niet iemand die sterft van verdriet

Ik heb niet de deugd van zeemansvrouwen

Vertel me, wanneer kom je terug?

Zeg, je weet het tenminste

Dat alle tijd die verstrijkt het nauwelijks goedmaakt?

Dat alle verloren tijd niet meer in te halen is