Le vieux Leon - Georges Brassens

Y’a tout à l’heure 15 ans d’malheur mon vieux Léon

Que tu es parti au paradis d’l’accordéon

Parti bon train voir si l’bastringue et la java

Avaient gardés droit de cité chez Jehova

15 ans bientôt qu’musique au dos tu t’en allais

Mener le bal à l’amicale des feux follets

En cet asile par sainte Cécile pardonne-nous

De n’avoir pas su faire cadeau de ton biniou

C’est une erreur mais les joueurs d’accordéon

Au grand jamais on ne les met au panthéon

Mon vieux tu as du d’t’contenter du champ de navets

Sans grandes pompes et sans pompons et sans ave

Mais les copains suivaient le sapin le cœur serré

En rigolant pour faire semblant de n’pas pleurer

Et dans nos cœur pauvre joueur d’accordéon

Il fait ma foi beaucoup moins froid qu’au panthéon

Depuis mon vieux qu’au fond des cieux tu as fait ton trou

Il a coulé de l’eau sous les ponts de chez nous

Les bons enfants de la rue de Vanves à la Gaîté

L’un comme l’autre au gré des flots furent emportés

Mais aucun d’eux n’a fait fit de son temps jadis

Tous en restés du parti des myosotis

Tous ces pierrots ont le cœur gros mon vieux Léon

En entendant le moindre champ d’accordéon

Quel temps fait-il chez les gentils de l’au-delà

Les musiciens ont-ils enfin trouvés le La

Et le petit bleu est ce que sa le rend pas meilleur

D'être servi au sein des vignes du seigneur

Si de temps en temps une dame d’antan se laisse embrasser

Sûrement papa que tu r’grette pas d'être passé

Et si l’bon dieu aime tant soi peu l’accordéon

Au firmament tu t’plait surement mon vieux Léon

Er zijn slechts 15 jaar ongeluk mijn oude Léon

Dat je naar de accordeonhemel bent gegaan

Ging op een goede trein om te zien of de club en de java?

Had het burgerschap bij Jehovah behouden

15 jaar snel die muziek op de achterkant die je wegging

Leid de show in de Wisps Club

In dit asiel van Sint-Cecilia vergeef ons

Omdat je niet wist hoe je je doedelzak moest weggeven

Het is een vergissing, maar accordeonisten

We zetten ze nooit in het pantheon

Kerel, je moest genoegen nemen met het rapenveld

Zonder grote pompons en zonder pompons en zonder ave

Maar de maatjes volgden de boom met pijn in het hart

Lachen om te doen alsof je niet huilt

En in onze harten arme accordeonist

Het is mijn geloof veel minder koud dan in het pantheon

Sinds mijn oude man dat je in de diepten van de hemel je gat hebt gemaakt

Er is water onder onze bruggen door gestroomd

De brave kinderen van de rue de Vanves in la Gaîté

Beiden werden weggevaagd door de golven

Maar geen van hen was ooit klaar met zijn tijd

Allemaal over van het vergeet-me-niet-feestje

Al deze Pierrots hebben een zwaar hart mijn oude Léon

Het kleinste accordeonveld horen

Hoe is het weer onder de goeden van buiten?

Hebben de muzikanten eindelijk de A . gevonden

En het kleine blauwe maakt het niet beter

Om te worden geserveerd in de wijngaarden van de heer

Als een dame van weleer zich af en toe laat zoenen

Papa, je hebt er zeker geen spijt van dat je geslaagd bent

En als de goede god de accordeon zo leuk vindt

In het firmament hou je zeker van mijn oude Léon