Les rapaces - Barbara

M’ont tous connue, connue avant,

Ils s’en rappellent,

Au temps de l’eau et du pain noir,

Sans mirabelle.

Ils ont tout partagé:

Leurs tartines beurrées,

Ont couché dans leur lit

Mes longues insomnies

Et j’ai beau, j’ai beau chercher,

En vain, j’appelle

Mes souvenirs du temps passé,

Mais infidèles,

Je n’ai pas souvenir, du moindre souvenir

Du paysage

De leur visage.

Ils étaient beaucoup moins nombreux,

Je m’en rappelle,

Au temps de l’eau et du pain noir

Sans mirabelle.

Ils ne me devaient rien.

Qu’ils ne regrettent rien

Mais qu’ils ne viennent pas

Raconter qu’autrefois,

Ils m’ont, souvenez-vous,

Bercée sur leurs genoux,

Les ra, les ra, les rapaces,

Les ra, les ra, les rapaces.

Ils m’inventeraient, pour un peu,

Quelle indécence,

Les premiers mots, les premiers jeux

De mon enfance.

M’ont connue à Passy,

M’ont connue en Bavière

Ou bien tout simplement

A la soupe populaire

Et moi, pas vue, pas vue, pas pris,

Conte, raconte,

J’ai le sourire bien poli

Des femmes du monde,

Et moi, mais oui, mais oui

Et moi, merci, merci,

D'être venue ce soir

D'être venus, bonsoir.

Hier encore, ils festoyaient

A d’autre tables.

Demain, c’est chez toi qu’ils iront

Se mettre à table,

Ces amis inconnus, que je n’ai jamais vus

Mais qu’ils ne viennent pas

Se chauffer sous mon toit.

Qu’ils aillent donc porter leurs jambes

Et ronds de jambes.

Qu’ils portent ailleurs leur savoir-faire,

Leurs belles manières.

Sont vilains, sont pas beaux, sont ridicules,

Bref, ils me font la tête comme une pendule.

Oh, qu’ils ne viennent pas, je ne nourrirai pas

Ces ra, ces ra, ces rapaces,

Ces ra, ces ra, ces rapaces.

A ceux qui m’ont connue avant

Je suis fidèle

Au temps de l’eau et du pain noir

Sans mirabelle.

Ceux qui ont partagé

Leurs tartines beurrées

Et couché dans leur lit

Mes longues insomnies,

Ceux-là, j’en ai le souvenir

Dans ma mémoire,

Ceux-là peuvent me revenir.

C’est sans histoire.

Qu’ils viennent aujourd’hui,

Peuvent paraître.

Ceux-là, je saurai bien

Les reconnaître,

Les amis d’autrefois,

Ceux là qui ne sont pas

Des ra, des ra, des rapaces,

Des ra, des ra, des rapaces…

Hebben mij allemaal gekend, kenden mij al eerder,

Ze onthouden het,

In de tijd van water en zwart brood,

Zonder mirabel.

Ze deelden alles:

Hun beboterde sandwiches,

Hebben in hun bed geslapen

Mijn lange slapeloosheid

En hoeveel ik ook zoek, hoeveel ik ook zoek,

tevergeefs bel ik

Mijn herinneringen aan vroeger,

maar ontrouw

Ik weet het niet meer, de minste herinnering

Van het landschap

Van hun gezicht.

Ze waren veel minder talrijk,

Ik herinner het me,

In de tijd van water en zwart brood

Zonder mirabel.

Ze waren me niets verschuldigd.

Dat ze nergens spijt van hebben

Maar laat ze niet komen

Om te zeggen dat in het verleden,

Ze hebben mij, weet je nog,

Gewiegd op hun knieën,

De ra, de ra, de roofvogels,

De ra, de ra, de roofvogels.

Ze zouden me uitvinden, voor een beetje,

Wat een onfatsoenlijkheid,

De eerste woordjes, de eerste spelletjes

Van mijn jeugd.

Ken me bij Passy,

Kende me in Beieren

Of gewoon

In de gaarkeuken

En ik, niet gezien, niet gezien, niet genomen,

Vertel, vertel,

Ik heb een beleefde glimlach

vrouwen van de wereld,

En ik, maar ja, maar ja

En ik, dank u, dank u,

Om vanavond te komen

Voor uw komst, goedenavond.

Gisteren vierden ze feest

Aan andere tafels.

Morgen is het jouw plek waar ze heen gaan

aan tafel zitten,

Deze onbekende vrienden, die ik nog nooit heb gezien

Maar laat ze niet komen

Het wordt warm onder mijn dak.

Dus laat ze gaan en draag hun benen

En ronde poten.

Laat ze hun knowhow ergens anders vandaan halen,

Hun aardige manieren.

zijn stout, zijn niet mooi, zijn belachelijk,

Kortom, ze gaan als een klok over mijn hoofd.

Oh komen ze niet, ik zal niet voeden

Deze ra, deze ra, deze roofvogels,

Deze ra, deze ra, deze roofvogels.

Voor degenen die mij al eerder hebben gekend

Ik ben trouw

In de tijd van water en zwart brood

Zonder mirabel.

Degenen die deelden

Hun beboterde sandwiches

En in hun bed liggen

Mijn lange slapeloosheid,

degenen die ik me herinner

In mijn geheugen,

Die kunnen bij mij terugkomen.

Het is ongestoord.

Laat ze vandaag komen

Kan verschijnen.

Deze zal ik kennen

herken ze,

oude vrienden,

Degenen die dat niet zijn

Ra, ra, roofvogels,

Ra, ra, roofvogels...