Un archet sur mes veines - William Sheller

J’exagère à peine, c’est comme une douleur qui saigne

Comme ferait, en tirant sa rengaine, un archet sur mes veines.

Qui connaît ma nature peut témoigner sans peine

De ma réserve extrême

Je ne dis pas qu’on ait tort mais j’aimerais qu’on en vienne

À juger les efforts que j’ai fait’sur moi-même

Pour cacher au dehors la misère où tu m’traînes (Eh, là)

J’exagère à peine, c’est comme une douleur qui saigne

Comme ferait, en tirant sa rengaine, un archet sur mes veines.

Comme je n’ai que des mots que j’ai pris au hasard

Dans des chansons moroses

Celles où l’on dit qu’il est toujours trop tard pour y faire quelque chose

Je reste le cœur éparpillé dans je-n'-sais-quoi

Tournant tout autour de moi

Marqué par les blessures des sales moments qui viennent

Pour peu qu’ils me tiennent

Je partagerais le sort des mauvais chiens qui traînent

Pour finir au bord d’une voie sub-urbaine, tu viendras dire encore

Que j’en rajoute un peu sur le thème, eh, non…

J’exagère à peine, c’est comme une douleur qui saigne

Comme ferait, en tirant sa rengaine, un archet sur mes veines.

Comme je n’ai que des mots que j’ai pris au hasard

Dans des chansons moroses

Celles où l’on dit qu’il est toujours trop tard pour y faire quelque chose

Je reste le cœur éparpillé dans je-n'-sais-quoi

Tournant tout autour de moi

Et je garderais, quoi qu’il advienne, ma réserve extrême.

Ik overdrijf nauwelijks, het is als een pijn die bloedt

Zoals zou, trekkend aan zijn refrein, een strik op mijn aderen.

Wie weet dat mijn aard zonder moeite kan getuigen

Uit mijn extreme reserve

Ik zeg niet dat we het bij het verkeerde eind hebben, maar ik wou dat we tot dit zouden komen

Om de inspanningen te beoordelen die ik op mezelf heb geleverd

Om je te verstoppen buiten de ellende waar je me naartoe sleept (Hé, daar)

Ik overdrijf nauwelijks, het is als een pijn die bloedt

Zoals zou, trekkend aan zijn refrein, een strik op mijn aderen.

Omdat ik alleen woorden heb die ik willekeurig heb genomen

In sombere liedjes

Degenen waarvan ze zeggen dat het altijd te laat is om er iets aan te doen

Ik blijf met mijn hart verstrooid in je-n'-sais-quoi

Draait om me heen

Gekenmerkt door de wonden van de slechte tijden die komen gaan

Zolang ze me vasthouden

Ik zou het lot delen van de slechte honden die rondhangen

Om aan de rand van een straat in de voorsteden te eindigen, kom je nog een keer zeggen

Laat me iets toevoegen aan het thema, eh, nee...

Ik overdrijf nauwelijks, het is als een pijn die bloedt

Zoals zou, trekkend aan zijn refrein, een strik op mijn aderen.

Omdat ik alleen woorden heb die ik willekeurig heb genomen

In sombere liedjes

Degenen waarvan ze zeggen dat het altijd te laat is om er iets aan te doen

Ik blijf met mijn hart verstrooid in je-n'-sais-quoi

Draait om me heen

En ik zou hoe dan ook mijn uiterste terughoudendheid behouden.