Hourglass For Diana - Current 93

My life is measured by this glasse, this glasse

By all those little Sands that through passe

And see how they press, see how they strive, which shall

With greatest speed and greatest quickness fall

And see how they raise a little Mount, and then

With their own weight do level it again

But when they have all got thorough, they give over

Their nimble sliding downe, and move no more

Just such is man whose houres still forward run

Being almost finished 'ere they are begun;

So perfect nothings, such light blasts are we That ere we are, ought at all, we cease to be Do what we will, our hasty minutes fly

And while we sleep, what do we else but die?

How transient are our Joys, and how short their day!

They creep on towards us, but fly away

How stinging are our sorrows!

Where they gain

But the least footing, there they will remain

And how groundless are our hopes, how they deceive

Our childish thoughts, and only sorrow leave!

and how real are our fears!

They blast us still

Still rend us, still with gnawing passions fill;

How senseless are our wishes, yet how great!

With what toil we pursue them, and with what sweat!

Yet most times for our hurts, so small we seem

Like Children crying for some Mercury

And this gapes for Marriage, yet his fickle head

Knows not what cares wait on the Marriage bed

And this vowes Virginity, yet knows not what

Loneness, grief, and discontent attends that state

Desires of wealth anothers wishes hold

And yet how many have been choked with Gold?

This only hunts for honour, yet who shall

Ascend the higher, shall more wretched fall?

This thirsts for knowledge, yet how is it bought?

With many a sleepless night and racking thought

This needs will travel, yet how dangers lay

Most secret Ambuscados in the way

These triumph in their Beauty, though it shall

Like a pluck’t Rose or fading Lilly fall

Another boasts strong armes, alas Giants have

By silly Dwarfes been dragged unto their grave

These ruffle in rich silk, though ne’re so gay

A well plume’d Peacock is more gay than they

Poore man, what Art!

A Tennis ball of Errour!

A ship of Glasse, toss’d in a Sea of terrour!

Issuing in blood and sorrow from the womb

Crawling in tears and mourning to the tomb!

How slippery are thy paths, and how sure thy fall

How art thou Nothing when thou art most of all?!?

Mijn leven wordt afgemeten aan deze bril, deze bril

Door al die kleine Sands die door de pass

En zie hoe ze druk uitoefenen, zie hoe ze streven, wat zal

Met de grootste snelheid en de grootste snelheid vallen

En kijk hoe ze een kleine berg oprichten, en dan...

Met hun eigen gewicht, doe het weer waterpas

Maar als ze allemaal grondig zijn geworden, geven ze het over

Hun behendige glijden naar beneden, en bewegen niet meer

Precies zo is een man wiens uren nog steeds naar voren lopen

Bijna klaar zijn voordat ze zijn begonnen;

Zo perfect niets, zulke lichte ontploffingen zijn we Dat voordat we zijn, zouden we helemaal moeten zijn, we ophouden te zijn Doen wat we willen, onze haastige minuten vliegen voorbij

En terwijl we slapen, wat gaan we anders dan dood?

Hoe vergankelijk zijn onze Vreugden, en hoe kort is hun dag!

Ze kruipen naar ons toe, maar vliegen weg

Hoe stekend is ons verdriet!

waar ze winnen

Maar de minste grond, daar zullen ze blijven

En hoe ongegrond zijn onze hoop, hoe ze bedriegen

Onze kinderachtige gedachten, en alleen verdriet vertrekken!

en hoe reëel zijn onze angsten!

Ze blazen ons nog steeds op

Nog steeds verscheuren ons, nog steeds met knagende hartstochten vullen;

Hoe zinloos zijn onze wensen, maar hoe groots!

Met wat voor inspanning voeren we ze na, en met welk zweet!

Maar de meeste keren voor onze pijn, zo klein lijken we

Als kinderen die huilen om wat Mercurius

En dit gaapt voor het huwelijk, maar zijn wispelturige hoofd

Weet niet wat er om geeft, wacht op het huwelijksbed

En dit belooft maagdelijkheid, maar weet niet wat

Eenzaamheid, verdriet en ontevredenheid horen bij die toestand

Verlangens naar rijkdom die andere wensen hebben

En toch, hoeveel zijn er door goud verstikt?

Dit jaagt alleen op eer, maar wie zal?

Stijg hoger op, zullen meer ellendigen vallen?

Dit dorst naar kennis, maar hoe wordt het gekocht?

Met veel slapeloze nachten en pijnlijke gedachten

Deze behoeften zullen reizen, maar hoe gevaren liggen?

Meest geheime Ambuscados in de weg

Deze triomferen in hun schoonheid, hoewel het zal

Zoals een pluck't Rose of een vervagende Lilly fall

Een ander heeft sterke armen, helaas hebben de Giants dat ook

Door dwaze dwergen naar hun graf gesleept

Deze ruches van rijke zijde, hoewel ze zo gay zijn

Een goed gepluimde pauw is meer homo dan zij

Arme man, wat een kunst!

Een tennisbal van Error!

Een schip van glas, gegooid in een zee van terreur!

Afgifte in bloed en verdriet vanuit de baarmoeder

In tranen kruipend en rouwend naar het graf!

Hoe glibberig zijn uw paden, en hoe zeker uw val?

Hoe ben je niets als je het meest van alles bent?!?